تعداد صفحات : ۱۵ قابل ویرایش
(خصوصی سازی در مالزی از دیدگاه عبدالمجید بن شوال ودیر کل بخش خصوصی سازی))
۱)ما خصوصی سازی را از سال ۱۹۸۳ آغاز کردیم پیش از آن بخش اعظم امور اقتصادی کشور توسط واحد های دولتی اداره می شد ،که باعث گسترش آن شد و منجر به هزینه دهی گزاف و زیان های سنگین و بدهی های خارجی دولت نیز روز به روز افزایش می یافت و یکی از راه حلهایی که مسئولین به فکر آن افتادند خصوصی سازی بود . و با حمایت کامل دولت از سال۱۹۸۳این بخش به طور جداگانه وجدی کار خودش را آغاز کرد .
اگر چه در مالزی نیز از زیان های اقتصادی ناشی از بحران اقتصادی ایجاد شده است در کشور های جنوب شرقی آسیادر سال ۹۸ـ۹۷مصون نماند اما در مقایسه با کشورهای همسایه مقاومت بیشتری از خود نشان داد.و شواهد فراوانی هست که نشان دهنده ای پشت سر گذاشتن این بحران ویرانگر بوده است . صرفه نظر از خسارت های ناشی از این بحران در سال گذشته با نگاهی به تاریخ اقتصادی سه دهه گذشته این کشور در می یابیم که در این مدت این کشور شاهد موفقیت های اقتصادی چشم گیری بوده است که بسیاری از آنها در نوع خود بی نظیر بوده است.
نوشتار موجود حاصل گفتگویهای صمیمی و صریح ،با تعدادی از مدیران و دستاندرکاران اقتصادی مالزی است که شامل تجربیات و نکات ارزنده ای است که مطالعه ی آن برای بخشهای اقتصادی کلیه ی کشور های در حال توصعه و از جمله مدیران جوان و انقلابی کشورمان جمهوری اسلامی ایران خالی از فایده نیست.
با این توضیع که آمار و اطلاعات ارائه شده مربوط به سال ۱۹۹۶میلادی می بتشد.
((مالزی از یک نگاه ))
موقیت جغرافیایی:در مرکز جنوب شرقی آسیا و در شمال خط استوار
همسایگان:اندونزی و سنگاپور (جنوب )،تایلند و برونئی در شمال،فلیپین در شرق
مساحت:۳۳۰۴۳۴کیلو متر مربع
جمعیت:۲۱میلیون نفر(۱۹۹۶)
مذهب رسمی:اسلام
سایر مذاهب:مسیحی ،بودایی،هندو
ترکیب نژادی:ماله ای،چینی،هندی
شهر های مهم:کوآلالامپور،ایپوه،جوهور،ژرژتاون
موقیت اقتصادی (۱۹۹۶)
نرخ تورم:۳.۶در صد نرخ رشد:۸.۲در صد میزان صادرات۷۸میلیارد دلار در آمریکا
تولید ناخالص ملی :۹۴میلیارددلار آمریکا در امد سرانه ملی:۴۴۶۶دلار آمریکا
کسری تراز پرداختها:۵.۲میلاردآمریکا بدهی خارجی ۲۷میلیارد دلار آمریکا
طول عمر متوسط :۷۳ سال رشد جمعیت :۲.۴در صد میزانسرانه تلفن: هر۵.۵نفر یک خط تلفن
میزانه سرانه تلویزیون :۴.۷نفر یک تلویزیون مصرف سرانه غذا:۲۸۸۴کالری
دست مزد متوسطه کارمندان:۵۰۰ دلارآمریکا می باشد واحد پول :رینگیت مالزی(هر دلار۲.۵ رینگیت ).
صادرات عمده:قطعات الکترنیکی ،روغن نخل،کائوچو،الوار ،پارچه ،نفتو گاز،اتومبیل و تجهیزات کامپیوتری
واردات عمده:فروردهای نفتی ،فولاد ،غلات،شکر،مواد خوراکی ،محصولات شیمیایی،ماشین آلات و مصالح ساختمانی
طرح دور نمای ۲۰۲۰
مصاحبه با دکتر گان خوآنپو، یکی از کارشناسان اصلی این دور نما در محل ساختمان نخست وزیری طی گفتگوی، انگیزههای اولیه و ساختار کلی را چنین مشخص می کند:
۱)طرح ۲۰۲۰در سال۱۹۹۱توسط نخست وزیر مالزی آقای دکتر مها تیر محمد اعلام شد این موضوع را ایشان برای اولین بار در جلسه ای که همه ی رهبران سیاسی و اقتصادی و اجرایی کشور حضور داشتند مطرح کرد.
یک برنامه ۳۰ ساله است . یکی از هدفهای اصلی اید دور نما برقراری وحدت و تفاهم ملی بین کلیه نژاد ها و اقوام موجود درکشور است و امید وارم به یک کشور کاملاً صنعتی وتوسعه یافته پیش تبدیل شود.
۲)ساختار کلی این برنامه دارای۹فصل می باشد و بیشترین تاکید آن ایجاد توازن بین توسعه اجتماعی و توسعه اقتصادی است و ما معتقدیم توسعه باید در ابعاد سیاسی،اقتصادی،فرهنگی اجتماعی و معنوی به طور همزمان و توامان شکل گیرد .
رشد اقتصادی نیاز مند بنیه ی اقتصادی مناسب می باشد و بر اساس پیش بینی ها در طول برنامه رشد ناخالص ملی تا میزان ۷درصد باقی خواهد ماند. به این معنی که از شروع تا پایان برنامه ی رشد تولید ناخالص ملی ۷برابر شده است.
در آمد سرانه ملی تقریباً در پایان برنامه به ۴برابر رسیده ککه در سال ۲۰۲۰قطعاًدر آمد سرانه ی مردم مالزی حتی از در آمدسرانه ی مردم آمریکا پیشی خواهد گرفت وبیش از ده هزار دلار آمریکا افزایش می یابد.
۳)این برنامه ،عملیاتی نیست و بیشتر تعیین کننده جهت گیریهای آینده کشور است .و ماعلاوه بر اینها یک برنامه ریزی کلان دیگیری نیز طراحی کرده ایم که دور نمایی کلی برنامه ریزیهای آتی کشور را مشخص می کند. برخی ۲۰ساله و برخی ۱۰ساله می باشند و برنامه های کوتاه مدت پنج ساله نیز داریم که بر خلاف برنامه های بلند مدت که فقط به کلیات و سر فصل ها اشاره دارند و دستور کار مشخص برای سرمایه گذاران خصوصی و دولتی بیان شده بر خلاف برنامه های بلند مدت ه نمی توان جزئیات را دقیقاً پیش بینی نمود.
۴)سازمان برنامه ریزی اقتصادی مالزی EPUطرح کلیدی برنامه های کوتاه مدت و بلند مدت می باشد وهماهنگ کننده ای چنین طره های است و مثلاً زمانیکه پیش نویس طرح برنامه های پنج ساله را می نویسیم به گونه ای آن را برنامه ریزی می کنیم که منطبق با برنامه های دراز مدت ۲۰۲۰باشد و نوعی تبدیل طرح بلند مدت به طرح های اجرای تر و کوتاه مدت تو نیز می باشد.
۵)ما این را دقیقاً منطبق با شرایط و ویژگی های فکری ،فرهنگی ،خودمان طراحی کرده ایم که باعث می شود تا طرح از انعطاف پذیری خوبی بر خوردار باسد . مثلاً با توجه به شرایط روز تصمیم می گیریم رشد اقتصادیمان به۸درصد برسد .یا پایین تر ببریم.چنین تغیراتی در کوتاه مدت قابل تغیر و تحول می باشد ولی به طور کلی تلاش می کنیم به سوی اهداف کلی از قبل تعیین شده برود که زمینه لازم برای انعطاف در آن وجود دارد.
۶)برای تشریح و توجیه طرح،سمینارها وکنفرانسهای مختلفی به مناسبتهای گوناگون برگزارمی شود و در این نشست ها از کارشناسان و صاحب نظران در رشته های مختلف می خواهیم نظرات وپیشنهات خود رابرای بهبود برنامه در اخیار مان بگذارند.
۷)اکنون در مالزی هر کس استعداد کار کردن داشته باشد می تواند به راحتی مشغول کار شود و علاوه بر آنما نیز اکنون حدود۲میلیون نیروی کار خارجی داریم.دستیابی به ابزار و تکنولوژی پیشرفته کککه مستلزم آموزش نیروی ماهر و در نتیجه پرداخت دستمزد است و اینها در مجموع باعث رشد بیشتر اقتصادی می شود و سطح زندگی مردم بالا می رود و این طریق سطح کیفی زندگی مردم را بهتر می کند.
در دهه ی ۷۰تقریباً نیمی از مردم زیر خط فقر بودند اما در پایان سال ۹۵تعدادکسانی که زیر خط فقر بودند به ۹/۸درصد کاهش یافته است ما اگراین طور پیش رویم تا سال ۲۰۰۰شمار کسانی که زیر خط مطلق فقر می باشد به صفر و کسانی ک زیر فقر زندگی می کنند به۵درصد کاهش می یابد.
۸)به طور خلاصه اهداف ما به شرح زیر می باشد:
۱ـ ارج نهادن به ارزشهای معنوی و اخلاقی
۲ـ دعوت عموم به فراگیری علوم پیش رفته ی روز
۳ـ تحمل قاید دیگران و احترام به آزادی های سیاسی
۴ـ تقویت بنیاد های اقتصادی.
۵)فرا هم کردن عادلانه ی امکانات برای شرکت همگانی در ساختار اقتصادی
۶ )پرهیز از هر نوع تفرقه گرایی و دعوت عامه به وحدت و یکپارچگی کلی
۷)تقویت بنا های معنوی جامعه و ایجاد روحیه اعتماد به نفس،افزایش آگاهی عمومی و حمایت از دموکراسی و آزادی های فردی برای جلب حمایت و همکاری در سطح کشور از رئوس کلی دور نما می باشد.
((مرکز برنامه ریزی اقتصادی مالزی (E.P.U).))
این مرکز در ساختمان نخست وزیر ی و مستقیماًزیر نظر نخست وزیر مالزی فعالیت دارد و کارشناسان از بخش های مختلف حضور دارند . وبرنامه های بلند مدت ،کوتاه مدت . میان مدت به محض به تصویب رسیدن قابل اجرا می باشد و گروه های ویژه ای از طرف این مراکز مسئول پیگیری و مراقبت از اجرای دقیق طرح های مصوب می باشند.
((در برنامه ریزی کلان از دیدگاه دکتر گان یکی از معماران اقتصادی مالزی ))
۱)در این برنامه ریزی هزینه های در آمد دولت مورد توجه است و خدماتی که در اختیار عموم قرار گیرد نظیر آموزش ،بهداشت،حمل و نقل،ارتباطات و نظایر آن موردتاکید است و ضمناً جامعه ی ما یک جامعه ی چند نژادی است و اقتصادمان یک اقتصاد مختلط می باشد. یعنی نه باز باز است نه بسته بسته و بنا بر این ما در عین حال که به بخش دولتی سرویس می دهیم به بخش خصوصی نیز توجه می کنیم.
۲)پیش نویس همه برنامه های دراز مدت و بر نامه های پنج ساله در همین واحد تهیه می شود . این مرکز در سال ۱۹۶۲تاسیس شد .و امکاناتی که این مرکز دارد حتی دانشگاه ها و سایرموسسات ندارند .در این واحد۲۱۰کارشناس برجسته و ۱۸۳محقق و پژوهشگر در کنار آنان فعالیت دارند. و فعالیت آنان زیر نظر نخست وزیر میباشد.
۳)ما بازرسهای ویژهای داریم که مسئولیت تحقق و بازرسی کلیه واحدهای دولتی از جمله EPU را دارند و در خود EPUنیز برای هر بخش واحدهای پیشگیری جدا گانه ای در نظر گرفته ایم.
۴)مهمترین دسا آوردEPUطراحی طرح های کوتاه مدت و در راز مدت کشور است . یکی از دست آورد های آن گسترش خصوصی سازی است که باعث کاهش هزینه های دولت است.
۵)بینEPUو سایر موسسات تحقیقاتی مثل دانشگا ها ارتباط وجود دارد . برنامه ریزی واحد ها با حضور کارشناسانی عالی رتبه واحد مر بوطه نظیر کار شناسان بانک مرکزی ـ وزارت دارایی یا بخش های صنعتی و کشاورزی یا حمل و نقل صورت میگیرد تا طرح های مصوب دقیقاً منطبق با واقعیات موجود باشد.
و در چنین حالتی است که ما می توانیم انتظار اجرای دقیق و انتظار حمایت از طرف واحد های اجرایی داشته باشیم .و به همین دلیل همکاری مداومی بین ما و کلیه ی واحد های اجرایی وجود دارد.
۶)مهمترین مزایای یک برنامه ریزی دراز مدت این است که عموم مردم کشور می دانند که در نهایت کشور به کدام سو می رود.یعنی هم بخش های خصوصی و هم دولتی با خط مشی کشور آشنا می شوند و با نوع مشارکت خود دررسیدن به اهداف ملی آشنا می شوند که منجر به روشن شدن سیاستگزاریهای کلان اقتصادی و یکی از مزایای مهم که سیاستگزاران داخلی و خارجی از سرگردانی نجات می یابند و این امر باعث ثبات اقتصادی در کشور می شود.
((خصوصی سازی در مالزی از دیدگاه عبدالمجید بن شوال ودیر کل بخش خصوصی سازی))
۱)ما خصوصی سازی را از سال ۱۹۸۳ آغاز کردیم پیش از آن بخش اعظم امور اقتصادی کشور توسط واحد های دولتی اداره می شد ،که باعث گسترش آن شد و منجر به هزینه دهی گزاف و زیان های سنگین و بدهی های خارجی دولت نیز روز به روز افزایش می یافت و یکی از راه حلهایی که مسئولین به فکر آن افتادند خصوصی سازی بود . و با حمایت کامل دولت از سال۱۹۸۳این بخش به طور جداگانه وجدی کار خودش را آغاز کرد .
۲)از میان روش هایی که ما به کار گرفتیم یکی واگذاری در برخی از واحد ها به صورت کلی و در برخی مورادبه صورت محدود عمل شد . مثلاُ ۲۵درصد از شرکت برق و مخابرات را به خصوصی واگذار نمودیم
روش دوم فروش سرمایه بود. که می تواند شامل کلیه واحدهای دولتی و موسسات باشد . روش سوم اجاره ی اموال دولتی است که به اجاره کننده داده می شد برای اموار مشخص با اجاره معین از اموال دولتی برای مدت زمان محدودی بهره برداری نماید و به دو دلیل انجام می شد .یکی به خاطر استراتژیک بودن برخی منابع و دوم به دلیل هزینه بالای آن بخش خصوصی قادر به تحمل آن نمی باشد .از جمله بنادر و فرودگاه ها یا موسسات آموزشی وبزرگ راه های کشور و………….
و یاروش BOT که به معنی سخت و تحویل میباشد که معمولاً از این روش برای پروژه های جدید به کار گرفته می شد.
۳)نخستین مسئله مقاومت مدیریت و کار کنان بخش های دولتی بود که البته چنین مقاومتی بدیهی بود چون در ابتدا آنها تصور می کردند که مسسات و شرکت های واگذار شده خصوصی آنها را از حق و حقوق که پیش از آن برخوردار بودند محروم می سازد.
هدایت نقدینگی و سرمایه گزاری یکی دیگر از حوزه های مهم اقتصادی در این بخش بود.
۴)از مهمترین اولویت های که مد ظر ما بوده کاستن از هزینه دولت وا فزایش کار آیی و بالا بردن کیفیت کالا ها و سرویس دهی بهتر به عموم بود.
۵)بیش از ۴۰۰پروژه به بخش خصوصی واگذار شده که بیش از ۲۲.۵در صد از آن درزمینه کسب کرده ایم در سال آینده می خواهیم حوزه خصوصی سازی را به آموزش و بهداشت بیشتر گسترش دهیم.
