شهادت شهود
تعداد صفحات : ۱۱ | قابل ویرایش
شهادت در اصطلاح حقوقی به معنای، اخبار از واقعه ای است، به سود یکی از دو طرف و زیان دیگری، که از سوی شخص ثالثی غیر از اصحاب دعوا بیان میشود.
مقدمه
شهادت در اصطلاح حقوقی به معنای، اخبار از واقعهای است، به سود یکی از دو طرف و زیان دیگری، که از سوی شخص ثالثی غیر از اصحاب دعوا بیان میشود. شاهد یا گواه کسی را گویند که، وقوع جرمی را مشاهده کرده و بخواهد درباره آن به مقامات صالح قضایی خبر بدهد.
شهادت از قدیمیترین روشهای اثبات دعاوی جرایی است. در دوران گذشته شاید هیچ دلیلی به اندازه شهادت برای اثبات جرایم کاربرد نداشته است. امروزه شهادت ارزش و اعتبار سابق خود را از دست دادهاست و یک دلیل نسبی به شمار میآید و در حقیقت نوعی اماره محسوب میشود.
از نظر شرعی شاهد گرفتن (استشهاد) از جمله حقوق خصوصی افراد است و نیازی به شاهد گرفتن نیست؛ هر چند که در مواردی همانند معاملات بدان تاکید شده است؛ لیکن ادای شهادت (شهادت دادن) یک نوع واجب شرعی است و کسی که ناظر بر وقوع امری بوده، در صورتی که از او درخواست شهادت دادن شود، باید شهادت دهد.
در کشور ما برای امتناع از شهادت بویژه در مرحله تحقیقات مقدماتی مجازاتی انشاء نشده است و ادای شهادت یک وظیفه اخلاقی و شرعی به شمار میآید.
اگر شهادت شهود به عنوان ادله ارائه گردید و شهود حاضر به ادای شهادت شوند، مقام قضایی باید شهادت شهود را استماع کند. قانونگذار کیفری در ماده ۱۹۳قانون آ.د.ک ضمن مشخص نمودن ترتیبات رسیدگی در دادگاه، به لزوم استماع اظهارات شهود اشاره میکند.
استماع شهادت شهود باید واجد شرایط و تشریفاتی باشد، تا اینکه شهادت اداء شده بتواند، به عنوان دلیل، در پرونده کیفری و صدور حکم مورد استناد قرار گیرد.
منابع و مآخذ
[۱] . کاتوزیان، ناصر؛ اثبات و دلیل اثبات، تهران، انتشارات میزان، ۱۳۸۵، چاپ سوم، جلد دوم، ص۱۴. و همچنین ر.ک به لنگرودی، محمد جعفر؛ ترمینولوژی حقوق، تهران، انتشارات گنج دانش، ۱۳۸۷، چاپ نوزدهم، ص۳۹۷
[۲] . آخوندی، محمود؛ آیین دادرسی کیفری، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۴، چاپ هشتم، ج۲، ص۱۲۸
[۳] . آخوندی، محمود؛ آیین دادرسی کیفری، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۷، چاپ اول، جلد ششم، ص۱۴۱
[۴] . عمید زنجانی، عباسعلی، آیات الاحکام حقوقی و کیفری، تهران، انتشارات مجد ۱۳۸۸،چاپ اول، ص۳۸۶
[۵]. همان، ص ۳۸۷
[۶] . آشوری، محمد؛ آیین دادرسی کیفری، تهران ، انتشارات سمت، ۱۳۸۶، چاپ هشتم، ج۲، ص۱۱۳
[۷]. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۷۸
[۸] . آشوری، محمد؛ پیشین، ص۱۱۶
[۹] . ر.ک به همان، ص ۱۱۷
[۱۰] . همان، ص۱۱۸
[۱۱] . ماده ۱۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری: “پس از اینکه ابراز شهادت یا اظهار اطلاعات به اتمام رسید متن آن قرائت و به امضای شاهد یا مطلع میرسد. هرگاه شاهد یا مطلع فاقدامضا باشد انگشت میزند و اگر از امضا یا زدن انگشت امتناع ورزد یا قادر به امضا و زدن انگشت نباشد مراتب در برگ تحقیق قید میشود، در اینصورت تمامی اوراق تحقیق باید به امضای قاضی و منشی برسد.”
[۱۲] . آخوندی، محمود؛ آیین دادرسی کیفری، تهران، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۸۴، چاپ هشتم، ج۲، ص۱۳۷.