تعداد صفحات : ۲۰ | قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان صفحه
چکیده ۱
کلیدواژگان ۲
مقدمه ۳
اهمیت و ضرورت بازی ۵
بازی از دیدگاه اسلام ۷
تعاریف بازی ۷
ارزش و اهمیت بازی ۸
انواع بازی ها ۱۱
عوامل موثر در بازی ۱۳
بهره گیری از بازی به منظور فعال کردن کودک توسط آموزگاران ۱۵
نقش بازی در آمادگی کودکان پیش دبستانی برای ورود به دبستان ۱۵
آثار بازی بر رشد کودکان ۱۶
نقش بزرگ سالان در بازی خودجوش ۱۷
فراهم کردن زمینه ی بازی ۱۷
بازی و پرورش خلاقیت در کودکان ۱۷
پیشنهادات و توصیه ها ۱۸
چکیده
حضرت علی (ع) فرموده اند : (( هرکس کودکی دارد باید برای او کودک شود. ))
بازی یکی از فعالیت هایی است که کودکان در همه جای دنیا که باشند جدای از نژاد، فرهنگ و ملت گوناگون خود به آن می پردازند و از اثرات سازنده ی آن سود می برند. همچنین بازی در زندگی کودکان نقش اساسی و مهمی دارد ودگرگونی ها و تحولات قابل توجهی در جسم،روح،عواطف،شخصیت،خلاقیت و……. آنان پدید می آورد. بازی وسیله ی طبیعی کودک برای بیان واظهار “خود ” است .آدلر روانشناس معروف می گوید : هرگز نباید به بازیها به عنوان روشی برای وقت کشی نگاه کرد.
در این مقاله بعد از بیان مقدمه ، به اهمیت و ضرورت بازی از دیدگاه چند دانشمند و روانشناس پرداخته شده است . بازی یک وسیله ی مناسب برای رشد همه جانبه ی کودکان است و نمی توان فقط به یک جنبه ی آن اشاره کرد بلکه همه جوانب رشد بازی با هم عجین است لذا در این مقاله به جنبه های مختلف اثرات بازی بر رشد همه جانبه ی کودکان پرداخته شده است.
بازی از دیدگاه اسلا م وچند روانشناس و دانشمند بررسی شده است.
ارزش و اهمیت بازی از نظر دینی و مذهبی ، عاطفی و روانی ، جسمانی ، شناختی ، اخلاقی و معنوی ، اجتماعی ، آموزشی ، شکوفایی شخصیت وکنجکاوی ، ارزش درمانی و تربیتی پرداخته شده است . انواع بازی و عوامل موثر در آن و فعال کردن کودک توسط آموزگاران بوسیله بازی بررسی شده است.
به دلیل اهمیت نقش بازی در آمادگی کودکان پیش دبستانی برای ورود به دبستان به این موضوع پرداخته شده است . آثار بازی بر رشد کودکان توضیح داده شده است.
(بازی و پرورش خلاقیت در کودکان) تبیین شده است.
در انتها پیشنهادات و راهکارهایی در زمینه ی استفاده ی هر چه بیشتر وبهتر از بازی کودکان در جهت رشد همه جانبه ی آنان ارائه شده است.
امید است با مطالعه ی این مقاله توسط مربیان تعلیم وتربیت ، پدر و مادر و به طور کلی برای هر فردی که به نوعی با کودکان سروکار دارند و استفاده از پیشنهاد های کاربردی در جهت استفاده ی هرچه بیشتر وبهتر از بازی کودکان ، در جهت رشد همه جانبه ی آنان زمینه ی شکوفایی استعدادهای آنان فراهم آید.
مقدمه
بازی زندگی کودک نیست اما تمام زندگی کودک بازیست. ( مهجور ، ۱۳۷۰)
بازی درس زندگی وتمام روابط مربوط به آن است، درسی که کودک بانهایت میل وآسایش خاطر وبا تمام وجود آن را فرا می گیرد. در این فرایند ، کودک فارغ از تمام قید و بند های تصنعی و اجباری به فراگیری می پردازد. او تمام وجودش را به میدان بازی می برد، هم ذهن و هوش هواسش به آن متمرکز می شود وهم اندامش به فعالیت واداشته می شود. بازی تمرینی برای سازندگی است وآمادگی برای بروز خلاقیت هاست.بازی راهی برای ایجاد درک وفهم در کودکان است.
راهی برای پذیرش مسولیت ها وبدست آوردن مهارت های لازم ، درگذرگاه رسیدن به مهارت ها، هنرها وتوانمندی ها ،بازی می تواند به عنوان وسیله جذاب و مورد علاقه ی بچه ها در اختیار مربیان و والدین قرار گیرد.
تمام مراکزی که عهده دار امر خطیر تعلیم و تربیت کوکان هستند، باید در جهت شناخت هر چه بهتر این فعالیت ارزشمند وبه کارگیری آن در برنامه ریزی آموزشی و تربیتی خود نهایت تلاش و استفاده را بکنند.نقش بازی در امر تعلیم و تربیت کودکان تا بدانجا است که می تواند محور همه ی فعالیت های آموزشی فرهنگی، اجتماعی و هنری آنها قرار گیرد وبا ایجاد رابطه ی هدف دار و منطقی به همه ی آنها معنا و جهت دهد.
بازی یکی از فعالیت هایی ست که کودکان در هرجای دنیاباشند جدای از نژاد ، فرهنگ و ملیت گوناگون خود به آن می پردازند و از اثرات سازنده ی آن سود می برند.تا این اواخر اعتقاد براین بود که اگر چه بازی کودکان خوشایند است در ضمن تلف کردن وقت نیز به شمار می رود که می توانست در عوض برای فعالیت های سودمند تری مورد استفاده قرار گیرد واز جهت اینکه کودکان به علت عدم رشد کافی خود فعالیت سودمندی را نمی توانند انجام بدهند وقت و انرژی خود را در بازی صرف می نمایند.
در تعلیم وتربیت قدیم عموما بازی را ضایع کننده وقت کودک می دانستند ولذا میان کودک و بازی فاصله ی زیادی وجودداشت وحتی کودک را از بازی محروم می کردند.به این دلیل که کودک را مینیاتوری از بزرگسالی می پنداشتندوانتظارداشتندکه مانندبزرگ سال رفتارکند. در متون دینی ما به روایات و احادیث زیادی برخورد می کنیم که لزوم بازی و تفریحات سالم را برای کودکان ضروری دانسته واز آن به عنوان یک “ابزارتربیتی” یاد کرده اند.
ائمه معصومین (ع) و پیشوایان دینی ما معتعقدند که کودک باید در هفت سال اول زندگی به بازی بپردازد و والدین محیط را برای جست و خیز او وانتخاب بازی های مشروع آماده سازند.
فهرست منابع
۱) بوندارنکو،ماتوسیک – ((نقش بازی در پرورش فکری کودکان )) – ترجمه باباجان، مهری –
چاپ خانه دیبا – چاپ دوم – ۱۳۶۹
۲)بیگی، هما –((مقاله نقش بازی در رشد جسمی و روانی کودک ))-مجله پیوند – ناشر: انجمن اولیاء ومربیان ، شماره های ۱۹۱ – ۱۳۷۴
۳) ((جزوه ی روانشناسی بازی ))- مرکز آموزش تربیت معلم شهیدخورشیدی،مشهد- ۱۳۸۵
۴) خدایی خیاوری ، سیامک – (( روانشناسی بازی)) – چاپ اول – ناشر: احرار -۱۳۸۰
۵) خسروی ، غلامرضا – پایان نامه ((نقش بازی در رشد وشکل گیری شخصیت کودکان پیش دبستانی)) – ۱۳۷۴
۷) دهخدا ، علی اکبر – لغت نامه
۸) شریدان ، ماری د – (( بازی در اویل کودکی )) – ترجمه دکتر اسلامی، ضیاء و محمودآبادی ، مهدیه – ناشر : نیکو روش- یزد- ۱۳۸۱
۹) شریدان ، مری – ((بازی و رشد کودکان)) – ترجمه رضایی ، علی –انتشارات رشد -۱۳۷۳
۱۱) عبداللهی ، علی اکبر –پایان نامه (( بررسی نقش و تاثیر بازی های آموزشی در آموزش یادگیری و رغبت تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی ناحیه ۶ مشهد ))- ۱۳۷۹
۱۲) کریمی ، یوسف – ((روانشناسی اجتماعی)) – انتشارات پیام نور- ۱۳۸۳
۱۴) مهجور ، سیامک رضا – ((روانشناسی بازی )) – نشر رهگشا – چاپ اول -۱۳۷۰
۱۶) مهجور ، سیامک رضا – ((روانشناسی بازی)) – نشر رهگشا – چاپ پنجم- ۱۳۷۶
۱۷) مهجور ، سیامک –(( روان شناسی ))، نشر راهگشا- ۱۳۷۲.
