تعداد صفحات: ۴۸ | قابل ویرایش
فهرست مطالب
عنوان صفحه
فصل اول: مقدمه…………………. ۱
فصل دوم: کلیات ………………… ۳
فصل سوم: روش کار و مواد مورد نیاز .. ۳۳
فصل چهارم: نتایج……………….. ۳۷
فصل پنجم: بحث و نتیجه‌گیری و پیشنهادات ۴۰
فصل ششم: منابع ۴۳
مقدمه:
سالها از کشف باکتری سالمونلا می‌گذرد ولی این باکتری اهمیت خود را در جوامع علمی و بین دانشمندان از دست نداده‌است. در سال ۱۸۸۵ اسمیت و سالمون جرمی را از خوک جدا کردند و تصور نمودند که عامل بیماری وبا یا طاعون خوک است در نتیجه نام آنرا باسیلوس کلراسویس نهادند. در طی سالهای بعد نام این جرم را سالمونلا کلراسویس گذاشتند.
در قرن بیستم روشهای مؤثری برای درمان و پیشگیری این باکتری صورت گرفت و نتایج امیدوارکننده‌ای برای دانشمندان حاصل شد اما با مقاوم‌شدن سالمونلا نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها و روشهای درمانی دیگر، خطر بزرگی جوامع بشری را تهدید می‌کند.
بطوریکه انسان قرن حاضر با تمام پیشرفتهای مختلفی که در علوم و فنون داشته، هنوز روزگار خود را با و حشت عظیمی از فراگیرشدن این بیماری می‌گذراند. ترسی که در بین اجداد بشر هم وجود داشته و قربانیان زیادی گرفت.
در جلد اول و دوم کتاب ارزشمند تاریخ ودامپزشکی و پزشکی ایران تألیف استاد بزرگوار جناب آقای دکتر حسن تاج‌بخش به بیماری حصبه، تب مطبقه و تب تیفوئید اشاره شده‌است به نقل از این کتاب لوکرس(۵۵- ۹۸ ق.م) به فراوانی اپیدمیهای بیماریهای حیوانی اشاره کرده و از آنها به عنوان« آتش مقدس» یاد می‌کند.
ویرژیل(۱۹-۷۰ ق.م) وقتی آتش مقدس را در گونه‌های مختلف شرح می‌دهد می‌توان تا حدی به ماهیت برخی از بیماریهای عفونی از جمله تب تیفوئید(حصبه) اسب پی برد.
خصوصیات کلی
باکتری سالمونلا از نظر طبقه‌بندی در خانواده « انتروباکتریاسه» جای می‌گیرد. انتروباکتریاسه گروه بزرگ و ناهمگونی از باسیلهای گرم منفی می‌باشد که محل طبیعی زندگی آنها روده انسان و حیوانات است. این خانواده از جنسهای زیادی تشکیل شده‌است (مانند اشریشیا، شیگلا، سالمونلا، انتروباکتر، کلبیسلا، سراشیا، پروتئوس و غیره).
بعضی از ارگانیسم‌های روده‌ای، مانند اشریشیاکولی، قسمتی از فلور طبیعی انسان هستند و گاهی ایجاد بیماری می‌کنند، در حالیکه بقیه، مانند سالمونلا و شیگلا برای انسان و حیوانات همیشه بیماریزا هستند.
انتروباکتریاسه‌ها هوازی یا بی‌هوازی اختیاری هستند و طیف وسیعی از کربوهیدراتها را تخمیر می‌کنند. این باکتریها ساختار آنتی‌ژنی پیچیده‌ای داشته، سموم و عوامل بیماریزای زیادی تولید می‌کنند.
انتروباکتریاسه شایع‌ترین گروه باسیلهای گرم منفی هستند که در آزمایشگاههای بالینی کشت داده می‌شوند و در میان شایع‌ترین باکتریهای ایجادکننده بیماری در کنار استافیلوکوک و استرپتوکوک قرار دارند.
طبقه‌بندی انتروباکترویاسه پیچیده است و با پیدایش تکنیکهایی که فواصل تکاملی را بررسی می‌کنند( مانند هیبریداسیون و تعیین توالی اسیدنوکلئیک)، به سرعت در حال تغییر است.
بیشتر از ۲۵ جنس و ۱۱۰ گونه یا گروه شناسایی شده‌اند. با این حال، انتروباکتریاسه‌هایی که از لحاظ بالینی اهمیت داشته‌باشند، ۲۰ تا ۲۵ گونه را تشکیل می‌دهند و با بقیه گونه‌ها، خیلی کم مواجه می‌شویم.
مورفولوژی و مشخصات
الف) ارگانیسم‌های تیپیک: انتروباکتریاسه باسیلهای گرم منفی کوچکی هستند، شکل تیپیک این باکتریها در رشد بر محیط‌های جامد آزمایشگاهی دیده‌می‌شود، اما شکل این باکتریها در نمونه‌های کلینیکی بسیار متنوع است. در کلبسیلا کپسولها بزرگ و منظم هستند، چیزی که در انتروباکتر کوچکتر بوده و در سایر انواع به ندرت دیده‌می‌شود.
ب) کشت: اشریشیاکولی و بیشتر دیگر باکتریهای روده‌ای کلونی‌های حلقوی، محدب و مسطح با لبه‌های واضح تشکیل می‌دهند. کلونی‌های انتروباکتر شبیه کلونی‌های اشریشیاکولی است با این تفاوت که کمی موکوئیدی‌تر است. کلونی‌های کلبسیلا بزرگ و بسیار موکوئیدی هستند و با طولانی‌شدن کشت تمایل به یکی‌شدن دارند.
سالمونلا و شیگلاکلونی‌های مشابه اشریشیاکولی ایجاد می‌کنند اما لاکتوز را تخمیر نمی‌کنند. بعضی از گونه‌های اشریشیاکولی در آگار خونی همولیز ایجاد می‌کنند.
ج) خصوصیات رشد: از ویژگی‌های بیوشیمیایی نظیر الگوهای تخمیر کربوهیدرات و فعالیت دکربوکسیلازهای اسیدهای آمینه و سایر آنزیم‌ها برای افتراق باکتریها استفاده می‌شود.
ساختار آنتی‌ژنی
انتروباکتریاسه‌ها، ساختار آنتی‌ژنی پیچیده‌ای دارند. آنها به وسیله بیش از ۱۵۰ نوع آنتی‌ژن مقاوم به حرارت O سوماتیک (مربوط به لیپوپیی ساکارید)، بیش از ۱۰۰ نوع آنتی‌ژن حساس به حرارت K ( مربوط به کپسول) و بیش از ۵۰ نوع آنتی‌ژن H(مربوط به تاژک) طبقه‌بندی می‌شوند. در سالمونلاتیفی، آنتیژنهای کپسولی، آنتیژنهای vi نامیده می‌شوند.
آنتیژنهای O خارجی‌ترین قسمت لیپوپیی ساکارید دیواره سلولی هستند و از واحدهای تکرار شونده پلی‌ساکاریدی تشکیل شده‌اند. برخی از پلی‌ساکاریدهای اختصاصی آنتی‌ژن O، از قندهای منحصر به فردی تشکیل شده‌اند. آنتیژنهای O به گرما و الکل مقاوم بوده، با آگلوتیناسیون باکتریال مشخص می‌شوند. آنتی‌بادیهای ضد آنتی‌ژن O، غالباً از نوع IgM هستند.
با توجه با اینکه هر جنس از انتروباکتریاسه‌ها، آنتیژنهای O خاص خود را دارند، یک ارگانیسم واحد ممکن است چندین آنتی‌ژن O داشته‌باشد. بنابراین، بیشتر شیگلاها یک یا چند آنتی‌ژن O مشترک با اشریشیاکولی دارند. اشریشیاکولی ممکن است با برخی از گونه‌های پروویدنسیا، کلبسیلا و سالمونلا واکنش متقاطع نشان دهد.
گاهی آنتیژنهای O، با برخی از بیماریهای خاص انسان ارتباط دارند نظیر آنتیژنهای O اختصاصی اشریشیاکولی که در اسهال و عفونتهای دستگاه ادراری یافت می‌شوند. آنتیژنهای K در برخی از گونه‌های انتروباکتریاسه و نه در همه آنها، در خارج آنتی‌ژن O قرار گرفته‌اند.
منابع خارجی
۱)Moridecai Siegal & cornel university (1989), The cornell Book of casts 2nd Edn pp: 17-20 (cornell Feline Healt center , Torento , canada).
۲) A Merck & phone – poulene company (1998) The Merck 8th Edn , pp:120-123 (printeal by National Publishing , inc , philadel phia pensylvania).
۳) Meers, Peter – Judith, Sedgwick – worshey , Margarert, The Microbiology&Epidmiology of infection for heath (1995) First edition , pp: 116-117 Science Students Publisher Chapman & Hall(canada).
