تعداد صفحات: ۷۳ | قابل ویرایش
چکیده پژوهش
پژوهش حاضر بر پایه هدف اصلی استاندارد ساختن آزمون اوتیسم (AQ) بر روی دانش آموزان دبیرستانهای شهر تهران به اجرا در آمده است.لذا از میان جامعه آماری نمونه ای با حجم ۶۰۰ نفر به روش نمونه برداری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و آزمون مورد نظر اجرا گردید که در نهایت ۵۳۴ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
اعتبار آزمون از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و مقدار آن ۶۰۱/۰ برآورد گردید ، برای بررسی روایی سازه آزمون از روش تحلیل مولفه های اصلی (PC) با استفاده از چرخش واریماکس استفاده شد.نتایج نشان داد که پرسشنامه مورد نظر با استخراج ۱۰ عامل ، علاقه اجتماعی تمرکز بر جزئیات ، درک اجتماعی ، خلاقیت اجتماعی ، توانایی بازی نما ، فراست و هوشیاری ، فراست اجتماعی ، درک دیگران ، رود رویی اجتماعی و علاقه به تنهایی و تفکر ، جمعاً ۹۴۴/۴۲ درصد از کل واریانس را تبیین می کند و از روایی کافی برخوردار است.سپس برای نمره های اوتیسم دانش آموزان دبیرستان های شهر تهران جداول نرم تهیه گردید.
مقدمه تحقیق استاندارد ساختن آزمون اوتیسم
اوتیسم یا در خود ماندگی یک نوع اختلال فراگیر رشدی است.اختلال های فراگیر رشدی اختلالهایی هستند که در آن ها مهارتهای اجتماعی ، رشد زبان و خزانه رفتاری به صورت مناسبی گسترش نمی یابند.این اختلال ها در اوان کودکی آشکار می شوند و مشکلات ثابت و پایداری را به وجود می آورند.
در مورد اوتیسم و علل آن ناشناخته های بسیاری وجود دارد.تاکنون هیچ درمان خاصی و قطعی برای اوتیسم پیشنهاد نشده است.آنچه مسلم است ، تحقیقات بسیاری در راستای شناسایی و درمان اوتیسم تاکنون صورت گرفته است.
هدف پژوهش حاضر نیز تعیین روایی ، اعتبار و نرم یابی آزمون اوتیسم (AQ) که توسط بارون ساخته شده ، در جامعه دانش آموزان دبیرستان های شهر تهران می باشد.این آزمون به منظور تشخصی اوتیسم در حد یک صفت شخصیتی در بزرگسالان تنظیم گردیده است.
بیان مسئله پژوهش
کودکان از همان اوایل زندگی به رفتار دیگران واکنش نشان میدهند ، بعضی از تغییرات عمده در رفتار اجتماعی مانند واکنش کودک به صداها ، توجه به چهره افراد و لبخند اجتماعی در همان شش ماه اول زندگی ظاهر می شوند.علائم دلبستگی در کودک به صورتهای مختلف مشهود است.
به عنوان مثال ، فرد خاصی که معمولاً مادر ، بهتر از هر کس دیگری می توان کودک را آرام کند.این احساس دلبستگی برای کودک ارزش حیاتی دارد.چرا که احساس ایمنی و حتی ارضاء نیازهای اولیه کودک در گرو به وجود آمدن این احساس دلبستگی است.
از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی است ، جدا از اجتماع و بدون داشتن روابط اجتماعی قادر نیست به تمام نیازهای مادی و روانی خود پاسخ گوید و احساس رضایت مندی و آرامش داشته باشد.
اوتیسم یا در خود ماندگی یک اختلال فراگیر رشد است .به نظر می رسد یک اختلال در سیستم عصبی که باعث عدم عملکرد صحیح مغز می شود ، در ایجاد این بیماری موثر باشد.این اختلال در بیماران اوتیستیک باعث می شود که مغز نتواند در زمینه های رفتارهای اجتماعی و مهارتهای ارتباطی به درستی عمل کند.
این بیماران در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی ، رفتارهای اجتماعی و فعالیتهای سرگرم کننده دچار مشکل هستند.اوتیسم را می توان با یک سری از رفتارها تشخیص داد ولی افراد اوتیستیک می توانند ترکیبی از این رفتارها را بروز دهند و الزاماً نباید رفتارهای اختلالی تعیین شده ای را بروز دهند.
تاریخچه اوتیسم
هنری مودزلی نخستین روانپزشکی بود که توجه جدی به کودکان خردسالی که اختلالات شدید روانی همراه با دگرگونی ، تاخیر و انحراف در فرایندهای رشد نشان می دادند مبذول داشت.در آن زمان این اختلالات «سایکوز» تلقی شدند.پس از آن اولین بار اصطلاح «اوتیسم» توسط بلولر در سال ۱۹۱۱ برای توصیف افراد مبتلا به اسکیزوفرنی که تماسی با واقعیت نداشتند به کار برده شد.
در سال ۱۹۴۳ لئوکانر و هانس اسپرگر (۱۹۴۴-۱۹۹۱) به طور مستقل اختلالهایی مانند اختلال در روابط اجتماعی ، نابهنجاری های زبانی ، علایق محدود و تکراری در دوران کودکی را توصیف کردند.آن ها معتقد بودند که این کودکان در مورد عدم تماس با واقعیت (بدون تشخیص مانند اسکیزوفرنی) مشابه هستند.
کانر کودکان اوتستیک را این گونه توصیف نمود : نهایت تنهایی اوتستیک.(پور افکاری ، ۱۳۷۹).
به علاوه او اظهار داشت که این سندروم منجر به انحراف زبان می شود و با تاخیر در فراگیری ، پژواک گویی ، لالی موقعیتی ، معکوس سازی ضمیر و صحبت تحت اللفظی مشخص می گردد.همچنین این کودکان دارای میلی وسواسی برای حفظ یکنواختی محیط هستند و با رشد عادتها و تشریفات دقیق مشخص می شودن به خاطر حافظه طوطی وار مناسب و ظاهر فیزیکی بهنجاری که دارند ، کانر نتیجه گیری کرد که این کودکان قادر به کسب توانایی های شناختی طبیعی هستند.
کارکرد هوشی
اساساً تصور می شد کودکان اتیستیک به لحاظ حافظه طوطی وار ، فوق العاده زیرکانه و ماهرانه رفتار کردن ، بیان چهره ای جدی و فقدان نابهنجاری شدید دارای هوش معمولی باشند.اما اکثر کودکان اتیستیک (با حالت شدید اختلال) از لحاظ کارکردی عقب مانده ذهنی هستند.
تنها ۲۰ درصد این کودکان هوشبهر ۷۰ یا بالاتر دارند.البته سنجش هوش این کودکان اغلب دشوار است ، چون با توجه به نقص زبان در آزمونهای تفکر انتزاعی و منطق نمادی یا متوالی عمل می کنند.از طرفی رفتارهایی ابراز می کنند (مثل خود تحریکی و خود جرحی) که فرایند سنجش را دچار اشکال می کند.
رفتار تشریفاتی و اصرار بر یکنواختی
این مقوله چهار رفتار شایع را در بر می گیرد:
۱- ممکن است کودک از خود بازی ضعیف یا خشکی نشان دهد.
۲- غالباً وابستگی شدید نسبت اشیاء در این کودکان دیده می شود.
ممکن است در مورد اشیا نا معمول مثلاً جارو برقی یا انواع اتومبیل و … وسواس فکری نشان دهند.
ممکن است به گونه ای تکراری راجع به شیئی صحبت کنند یا آن را به اصرار به هر جایی که می رود ببرد.
۳- ممکن است ذهنشان شدیداً به مفاهیمی چون رنگها ، مسیر اتوبوسها ، اعداد و الگوهای هندسی مشغول باشد.
۴- بیشتر کودکان اوتیستیک امور روزمره یکنواختی را در نظر دارند که باید دقیقاً دنبال شود.مثلاً کودک فقط در اتاق نشیمن در جلوی دستگاه تلویزیون می خوابند و بر هم زدن برنامه روزمره یکنواخت آنها موجب پریشان آنها می شود.
