پایان نامه زندگی نامه و بررسی آثار فرانسیس بیکن

تعداد صفحات: ۴۹ | قابل ویرایش

فهرست مطالب

عنوان                                                                                                                    صفحه

مقدمه ………………………………………………………………………………………………………………………………………………. ۱

فصل اول

زندگی‌نامه فرانسیس بیکن …………………………………………………………………………………………………………… ۳

فصل دوم

اکسپرسیونیسم در آثار بیکن …………………………………………………………………………………………………….. ۲۶

تجزیه و تحلیل آثار……………………………………………………………………………………………………………………….. ۳۰

الف- تابلوی دوشقه گوساله ……………………………………………………………………………………………………….. ۳۰

ب- سلف پرتره‌ها و پرتره‌ها ………………………………………………………………………………………………………. ۳۴

ج- سوئینی مبارز …………………………………………………………………………………………………………………………. ۳۷

فصل سوم :

نتیجه‌گیری …………………………………………………………………………………………………………………………………… ۳۸

فهرست منابع ……………………………………………………………………………………………………………………………….. ۴۶

گزارش کار عملی ………………………………………………………………………………………………………………………… ۴۷

تصاویر کار عملی …………………………………………………………………………………………………………………………. ۴۸

مقدمه

“اما بی شک شاخص ترین نقاشی شکل گرای انگلیسی و به واقع یکی از نامدارترین هنرمندان معاصر اروپایی، فرانسیس بیکن (۹۲-۱۹۰۹) است. بیکن انگلیسی در کنار بالتوس فرانسوی (متولد ۱۹۰۸) سرآمد نقاشان معاصری هستند که توانستند ادراک و ذهنیت نوگرای اروپایی را با زبانی تصویری- یا فیگورایتو- در آثارشان بیان کنند.

این دو نقاش با شخصیتی عجیب و حدیث نفس اندوهگین خود، در کار هنری شباهت هایی داشتند.  اهمیت کار بیکن در سازشی بود که او بین نقاشی شکل نگار سنتی و نقاشی مدرن برقرار کرد و آن را به درجات مختلف در آثارش متجلی ساخت.

در قیاس با بسیاری از هنرمندان و براساس استاندارد نقد مدرن، بیکن را باید چهره ای به شوق سنتی قلمداد کرد. او همواره با مواد قدیمی کار کرده (رنگ روغن بر روی بوم) و همیشه چارچوب های سنتی را در کارش رعایت می نمود. اما از سوی دیگر از روش های مرسوم و کهنه نیز به طور جدی فاصله می‌گرفت.”

زندگی‌نامه

“فرانسیس بیکن (نقاش انگلیسی،۱۹۰۹- ۱۹۹۲). به سبب شیوه مستقل و شخصی اش در تجسم وضعیت فاجعه آمیز انسان مدرن، یکی از شاخص ترین اکسپرسیونیست های معاصر به شمار می آید.

او در دابلین به دنیا آمد ولی از جوانی در لندن اقامت گزید (۱۹۲۵). چند سالی را در برلین و پاریس گذرانید. نخست، به عنوان متخصص طراحی داخلی بنا کار مشغول شد، سپس، بدون آموزش رسمی، راه نقاشی را پیش گرفته، (حدود۱۹۳۰) در مدت بیش از ده سال فعالیت، و ارائه آثارش در چند نمایشگاه نتوانست چندان موفقیتی کسب کند.

ولی با اثر بحث انگیزی تحت عنوان مشقهای سه گانه از پیکرها برای موضوع تصلیب (۱۹۴۴)، به جایگاهی بلند در نقاشی اروپا دست یافت.”

“در مورد بیکن این واقعیت عمدتاً عبارت است از وحشت، انزوا و اضطراب، دیدار از نمایشگاه مجموعه آثار بیکن به احتمال زیاد تجربه ای ناراحت کننده است. او در طول زندگی هنری اش تحولاتی را در شیوه کارش تجربه کرد همانند “تابلوهای پیشوایان نجواگر” و “مردان تاجر” که برای بیکن شهرتی جهانی به همراه داشتند.

این آثار از لحاظ تجربه هنری راه را برای تصاویر سخت تر، بی پرواتر و از جهانی آزار دهنده تر در کارهای بعدی او باز کردند. تصاویر تخریب شده ای از آدم های از ترس به خود پیچیده در اتاقی روش (تصویر­شماره۱،­صفحه­ ۲۲) و در لوای درخشندگی حیرت انگیزی که هم می تواند بیانگر کیفیت مجلل و لوکس زندگی اشرافی باشد و هم ممکن است اتاق گاز محکومان قلمداد شود.

این تصاویر صرفاً حاکی از انزوای انسان معاصر نبوده، بلکه بدبختی و نکبت او را نیز برملا می سازد و گویی برهنگی شخصیت های آثار بیکن آخرین گواه بر این ادعاست.

اکسپرسیونیسم: تجسمی و انتزاعی

“برخلاف غیر شخصی شدن کانسترا کسیتوسیتی اثر هنری و برخلاف رئالیسم اجتماعی غالب اکسپرسیونیستها پس از جنگ دوم جهانی فعالانه درصدد اثبات شخصیت، فردیت، هویت، و حتی انحرافات بیمارگونه هنرمند برآمدند.

در این کار از سرمشق و اصول سنت برجسته گوگن، وان گوگ، کاندنسیکی، و معاصران و جانشینان ایشان بهره گرفتند. ولی در میان هنرمندان متأخر، اعتقاد و روش اکسپرسیونیستها قویتر به نظر می رسد.

اساساً جدا کردن اینان از اکسپرسیونیستهای اولیه بدین معنی است که آیا پیکره انسان و دیگر تصاویر وابسته به آن را باید نگاه داشت یا جملگی را یکسره از عرصه نقاشی زدود.

اکسپرسیونیستها پذیرنده راه حل نخست را به سادگی می توان «تجسمی» و گروه دوم را «انتزاعی» نامید.

تصرف در پیکره انسان در نقاشی به منظور بیان عاطفه شدید، همچنان که دیدیم از شیوه های بسیار قدیمی معمول در هنر غرب است و به هیچ وجه یک ابداع امروزی نیست.

این تصرف، در بسیاری از آثار فرانسیس بیکن که بیانگر بحران آزارنده عصبی است و از لحاظ تاکیدش بر این موضوع از مونک نیز فراتر می رود، شدیداً به چشم می خورد. موضوعی که بیکن بارها بدان می پردازد انسانی است که در فضایی صندوقگونه در دام شبکه ای از اشعه بدخیم و تابان طیف اسیر شده است.

پرده هفتمین تمرین از هشت تمرین برای یک چهره که در سال ۱۹۵۲ نقاشی شد، پاپ اینوکنتوس X را (به تقلید از چهره ولاسکس) چنان نشان می دهد که گویی پیراهنی تنگ به تن کرده است و جز فریاد پیوسته و گوشخراش کشیدن، کاری از دستش بر نمی آید.

تابلوی دو شقه گوساله- فرانسیس بیکن

بیکن درباره ی این اثرش می گوید:

“یکی از تصاویری که در سال ۱۹۴۶ کشیدم، همان که شبیه مغازه قصابی است،  تصویر شماره ۴، صفحه۳۸) تصادفاً اتفاق افتاد. قصد داشتم پرنده ای را در حال نشستن روی مزرعه بکشم. احتمالاً ارتباطی نزدیک با آن سه فرمی که قبلاً کشیده بوده است. اما خطوطی که کشیده بودم چیز کاملاً متفاوتی اشاره می کرد، و از میان این اشارات این تصویر برخاست.

من اصلاً قصد کشیدن این تصویر را نداشتم هیچ وقت به آن، به این شکل به آن نگاه نکرده بودم. مثل رویدادی جاری و سیال بود که بر سر هم سوار می شد.»

“دو شقه بزرگ و خونین گوساله گویی به نشان نجابت و افتخار، در بخش فوقانی طرفین قرار گرفته اند. این نقشمایه، که در نهایت از رامبرانت به روایت سوتن – که بیکن با او وجوه مشترک فراوانی دارد – مایه گرفته است، نخستین بار در نقاشی،  ۱۹۴۶ نمایان گردید.

معنای دقیق واقعی مجموعه پاپ عملاً به توسط خود نقاشی با ابهام آمیخته شده است، اما درباره تاثیر دل آشوب کننده و گاهی وحشت انگیز آنها هیچ تردیدی وجود ندارد.

درباره زیبایی این نقشی ها و شکوهمندی تصور موجود در آنها نیز تردیدی نیستند، در واقع، بزرگمنشی، گستردگی و سنت گرایی موجود در این تصویر هندی و نحوه اجرای آن به این اثر برجسته ویژگیهای دل آشوب کننده می دهد.”

فهرست منابع:

1. آرناسون، تابستان ۱۳۷۵، هنر مدرن، مصطفی اسلامیه، چاپ اول.
2. پاکباز روئین، سال ۱۳۷۸، دایره المعارف هنر، فرهنگ معاصر.
3. دادی ادوارد، سال ۱۳۸۵، آخرین جنبش‌های هنری، دکتر علیرضا سمیع‌آذر.
4. گاردنر هلن، سال ۱۳۸۴، هنر در گذرزمان، محمد تقی فرامرزی، چاپ نقش.
5. گفتگوی دیوید سیلومتر با فرانسیس بیکن ، سال ۱۳۸۶،‌شروین شهامی، پورچاپ اول، چاپ و نشر نظر.