مقاله فتورتروپیسم (نورگرایی)

تعداد صفحات: ۳۶ | قابل ویرایش

فهرست مطالب

عنوان                                           صفحه

مقدمه………………………………….. ۱

تعریف………………………………….. ۲

شرایط آزمایشگاهی………………………… ۳

پاسخ ………………………………….. ۴

شرح پدیده………………………………. ۵

نظرات قدیمی تر………………………….. ۷

وابستگی پاسخ به زمان و سرعت شارش………….. ۸

هویت رنگدانه گیرنده نوری ……………….. ۱۰

تاثیرات تقویت کننده نوری آبی…………….. ۱۲

تاثیر نور قرمز ………………………… ۱۴

پاسخ های نوک و پایه ……………………. ۱۶

ادراک محرک ها………………………….. ۱۶

طیف عمل رشد……………………………. ۱۸

جهش یافته های آلبومین…………………… ۱۹

گیرنده های نوری جذب کننده قرمز…………… ۱۹

مکان و جهت یابی گیرنده نوری …………….. ۲۰

پردازش سیگنال پس از ادراک ………………. ۲۳

تمرکز ………………………………… ۲۳

بررسی ………………………………… ۲۴

پتانسیل های فتوالکتریکی…………………. ۲۵

تاثیرات متابولیکی ……………………… ۲۶

توزیع اکسین جانبی………………………. ۲۷

اسید ایندول استیک………………………. ۲۸

انتقال قطبی ………………………… ۳۱

تاریخچه

تاریخچه بررسی ها در مورد (نورگرایی) دارای دورنماهای مختلف در هم پیچیده ای است که به خوبی توسط کیوری (۱۹۶۹) در کتاب قبلی بطورمفصل بیان شده است. داروین (۱۸۸۱) از روشنایی یک طرف مداوم در بررسی های مربوط به نورگرایی اش استفاه کرده است. در حالیکه بلااوو (۱۹۵۹) به تاثیر طول موج های کوتاه نور علاقمند بوده است.

این دوگانگی روش با تفاوت های معادل در نتیجه و دشواری تفسیر تاکنون ادامه یافته است. هم چنین داروین اولین کسی بود که نتیجه گرفت که محرک می تواند در نوک یک جوانه مشاهده شده و متعاقبا باعث خم شدن قسمت پایینی گیاه می شود. یا اینکه در سیستم های ساده تری نظیر ها گدان های PHYCOMYCES به نظر می رسد که  تاثیر عمدتا موضعی با شواهد کمی برای انتقال سیگنالی از یک محل دریافت  به محل بروز باشد وجود انتقال محرک انگیزه اصلی برای گسترش درک فعلی ما از اکسین ها باشد.

مدتی است که بطور گسترده عنوان شده است که نورگرایی بر رشد متفاوت بین طرفین روشن شده و سایه دار اندام متکی است بلااوو مفهوم رشد را به عنوان اساس نورگرایی را اثبات اینکه هم نیام ساقه Arena و هم هاگدان های PHYCOMYCES پاسخ رشدی با نور را (اولی کاهش و دومی افزایش در سرعت رشد) پس از افزایش در شدت نور توزیع شده یکنواخت نشان می دهد قوت بخشیده است درانجام نظریه کولودنی ونت این دو نظر را با پیشنهاد اینکه نور باعث توزیع مجدد جانبی و جابه جایی طولی اکسین می شود واینکه گرادیان غلظت اکسین حاصل شده باعث رشد متمایز می شود بهم مرتبط ساخته است.

تعریف

پاسخ نورگرایی دقیقا چیست؟ به عبات دقیق آن گسترش انحناء اندام در حال رشد در پاسخ به منبع نور بیرونی نامتقارن است. این تعریف باید برای مشخص کردن اینکه خم شدن اندام در رابطه با جهت روشنایی جهت یابی می کند که معمولا تقریبا به سوی آن یا دوراز آن است محدودتر شود.

آنچه مستثناء می شود پلاروتروپیسم است که در آن خم شدگی در رابطه با محور الکتریکی محرک نور قطبی جهت یابی میکند در موقعیتهای آزمایشگاهی ممکن است که اندام به توزیع های شدت نور پاسخ دهد که هیچ رابطه ای با منبع نور خارجی ندارد، آنها باید نمونه هایی از فتوتروپیسم (نورگرایی ) نیز باشند. همانند مکانیسم خم شدن، شایع ترین از آن دراز شدن متفاوت در دو طرف اندام است.

برای مثال طرف سایه دار نیام ساقه ممکن است سریعتر از طرف روشنایی داده شده دراز شود. یا اینکه رشد ممکن است در نقطه حداکثر روشنایی بیشتر باشد، آن در اندام نسبتا تیره ای نظیر پروتونمای خزه کار می کند که باعث می شود تا دیواره سلول به سمت نور رشد کند.

شرایط آزمایشگاهی

نوشته ها آثار در مورد فتوتروپیسم حاوی تنوعی از ارگانیسم های آزمایشگاهی و شرایط آزمایشگاهی است. در حالیکه اولی به اندازه خودش دارای تنوع زندگی اجتناب ناپذیر است و دومی بیشتر در معرض کنترل قرار دارد. با امید آنکه راهنمایی سودمندی در اختیار خواننده قرار داده شود.، بخشی مختصر از قسمتی از این تنوع آزمایشگاهی ارائه شده است.

پاسخ

پاسخ از تغیر در جهت یابی اندام نورگرا با گذشت زمان تشکیل می شود. در وضع مطلوب داده ها باید از ثبت زاویه محور جوانه در فضای سه بعدی با گذشت زمان تشکیل شود. جالب اینکه داروین ۱۸۸۱ زحمت ثبت حرکت جوانه ها و نیام را که در بالا دیده شد قبول کرد. درعوض بررسی های کمی از آن به بعد به دلیل مجموعه پیچیده حرکات رقص محوری که داروین کشف کرد از این مثال پیروی کردند اکثر داده های نورگرایی از زاویه های منعکس شده بر روی یک سطح تحت یک فرض منطقی اما اثبات نشده مبنی بر اینکه اطلاعات مهم کمی به موجب آن از دست می روند بدست آمده است.

این خم شدگی تا چه مدت باید دنبال شود. در بلوط و ذرت که نیام از یک موقعیت عمودی شروع می شود تداخل بواسطه پاسخ زمین گرایی از ۱۰۰ دقیقه یا بیشتر آشکار می شود. یک روش ساده اما اختیاری ثبت زاویه در ۱۰۰ دقیقه است. اشکال در این است که این روش سرعت خم شدن را از حداکثر زاویه تجمع یافته انحناء تمایز نمی دهد از آنجا که اندام های نورگرا غالباً در هر دوی این مقیاس ها متفاوت هستند استفاده از روش های هماهنگ در انجام مقایسه با اهمیت است.

شرح پدیده

منحنین پاسخ- شارش: منحنی های عادی شارش (دُز) توسط زیمرمن و بریگز (۱۹۶۳ a,b) با استفاده از نیام های Avena که در آغاز عمودی بوده و با ۲ ساعت نور قرمز پیش آزموده شده اند بدست آمده است . آنها ۳ میلی متر نوک را در معرض سه شارش (شدت) نور آبی تک فاز در۴۳۶ nm قرار گرفته و در هر سرعت شارش کل شارش با تغییر زمان در معرض قرار از ۷/۰ تا ۳۷ دقیقه انحناها در ۱۰۰ دقیقه پس از پایان اندازه گیری شده اند.

منحنی در بالاترین سرعت شارش(منحنی۳ در شکل ۷.۱) ویژگیهای خاص ذکر شده توسط محققان قبلی را نشان می دهد.

قسمت بالا روی آغازین منحنی و پیک اول، اولین انحنا مثبت نامیده می شود مینیمم بعدی اولین انحناء منفی نامیده می شود ودومین بخش بالارونامیده می شود،شکل ۱/۷ نشان داده شده است داشتن مینیموم دیگری پس از دومین انحناء مثبت و پیک دیگری به نام سومین انحناء مثبت امکانپذیر است.

اولین منطقه مثبت برای سه نرخ شارش شکل ۷.۱ هماهنگ با قانون رابطه متقابل ثابت است اما این امر برای سایر مناطق صادق نیست. هم چنانکه سرعت شارش کاهش می یابد منطقه دومین انحناء مثبت به سمت شارش های پایینی جابه جا می شود(منحنی های ۱ و ۲) و در پردازش اولین منطقه منفی محو می شود.