گزارش کارآموزی نحوه کار در کارگاه چدن داکتیل ریزی

تعداد صفحات: ۲۰ | قابل ویرایش

فهرست

مقدمه

بر اساس اینکه مطالب تئوری در عمل جنبه اقتصادی به خود گرفته ، به طبع نحوه انجام کارها تغییر می کند و همچنین بر اساس اینکه اقتصادی بودن در عمل محور تمام کارهاست باید از نزدیک با شرایط  کار در عمل آشنا شده و جوانب مختلف آن را سنجیده و با در نظر گرفتن مسائل ، بهترین و اقتصادی ترین و آسان ترین راه را انتخاب کرده تا بازده و کارآیی کارگاه به حداکثر برسد. همچنین با حذف مراحل زائد در انجام کار نیروی انسانی را بالا ببریم و با صرف کمترین سرمایه بیشترین سود را نسیب سهام داران شرکت یا کارگاه نماییم.

انواع چدن با استحکام زیاد (گرافیت کروی) 

این گروه را چدن های نشکن یا داکتیل و یا چدن با گرانیت کروی می نامند. این نوع چدن ها از طریق اضافه کردن مقدار جزئی منیزیم به داخل مذاب چدن (در دمای ـ۱۴۰۰) با ترکیبی مشابه چدن خاکستری معمولی بدست می آید. هر چه قطعه ریختگی بزرگتر باشد، مقدار منیزیم اضافه شونده بیشنر خواهد بود (معمولاً مقدار منیزیم را ۳/۰ تا ۲/۱ درصد وزن کل چدن انتخاب می کنند).

منیزیم سبب می شود که گرافیتی که طی انجماد در ساختمان چدن رسوب می کند به جای آنکه بصورت ورقه ای رسوب کند (مانند چدن خاکستری) به شکل گرد کروی درآید . وجود گرافیت به این شکل سختی شبکه را تا حدی  پایین آورده و بنابراین باعث فراهم شدن خواص مکانیکی خوبی می شود. منیزیم نه تنها باعث تغییر شکل گرافیت می شود، بلکه استحکام زمینه را نیز بالا برده و بعلاوه باعث افزایش ظرفیت چدن تحت فوف تبرید و در نتیجه سخت شدن (چائیدن ) آن می شود.

با افزایش مضاعف می توان از سرد شدن (چائیدن) فلز جلوگیری کرد. این عمل بدین شکل انجام می شود که برای گرافیتی شدن مقداری منیزیم  مذاب اضافه کرده و برای تسریع گرافیتی شدن هم قدری سیلیسیم به آن اضافه می کنند جدول فهرست خواص مکانیکی گروه های مختلف چدن سختی زیاد را نشان می دهد (طبق مقیاس گوست ۵۴ـ۷۲۹۳).

عملیات حرارتی چدن

یکی از انواع اصلی عملیات حرارتی چدن عبارتست از حرارت دادن برای کم کردن تنش های داخلی (که در قطعات ریختگی اجتناب ناپذیر است) و اصلاح خواص مکانیکی. عملیات حرارتی ریختگی اجتناب ناپذیر است) و اصلاح خاص مکانیکی. عملیات حرارتی اغلب برای حذف غیر یکنواختی ترکیب شیمیایی (که طی سردکردن قطعات ریختگی رخ می دهد) نیز اعمال می شود.

عملیات حرارتی چدن شامل همان استحاله هایی است که در فولاد رخ می دهد . مع ذالک، باید توجه داشت که مرحله گرافیتی شدن که به هنگام حرارت دادن چدن بوقوع می پیوندد. تأثیر بسزایی در ساختمان و خواص نهائی فلز دارد.

بازپخت (آنیل کردن) بمنظور کاهش تنش های داخلی.

تنش های داخلی اغلب به وسیله کهنگی (پیری) طبیعی یعنی انبار کردن قطعات ریختگی در هوای آرام برای ۶ تا ۱۵ ماه، کاهش پیدا می کنند. این عمل در حدود ۳۰ تا ۵۰ درصد از تنش ها را حذف می کند.

روش سریعتری که در حال حاضر مورد استفاده قرار می گیرد و تنش ها را به صورت کاملتری حذف می نمایند شامل بازپخت قطعات ریختگی در  الی  برای مدت ۶ الی ۸ ساعت است. برای این مرحله ، سرعت حرارت دادن از  تا  در ساعت پیشنهاد می شود. سرعت سردکردن در حدی از  تا  باید  در ساعت باشد. این عمل، تنش های داخلی را تقریباً بطور کامل حذف می کند.

سخت گردانی و آب گیری (Tempering)

چدن به منظور اصلاح خواص آن اعمال می شود. این عمل ، شامل حرارت چدن تا دمای کمی بالاتر از درجه حرارت استحاله یوتکتوئیدی ( برای چدنهای معمولی) است و با سرد کردن آن دنبال می شود. ساختمان فلز پس از سرد کردن شامل مارتنزیت به همراه ذرات گرافیت است.

معمولاً چدن را برای سخت گردانی از  حرارت می دهند و از روغن بعنوان محیط سرد کننده استفاده می کنند، در حالیکه قطعات ریختگی با شکل پیچیده را در هوا سرد می کنند. آب گیری بعدی، تنش های داخلی را حذف می کند.

هم آبگیری شدید و هم آبگیری خفیف را می توان بر چدنهای سخت شده اعمال کرد. پس از آبگیری در یک درجه حرارت پایین ( برای چند ساعت) چدن دارای سختی ۴۰۰ـ۳۵۰ برینل خواهد بود و فقط بوسیله سنگ زنی می توان آن را ماشین کاری کرد.  آبگیری شدید ().، باعث کم شدن سختی می شود (یک زمینه سوربی بدست می آید) اما استحکام کشش را بالا می برد.

یا آبگیری در  ، بالاترین مقدار استحکام کششی بدست می آید. مقتضی نیست که درجه حرارت آبگیری را از  بالاتر ببریم، چرا که اینکار منجر به جدا شدن مجدد گرافیت از سمنتیت یوتکتوئیدی می شود. چدن پس از آب گیری ، قابلیت ماشین کاری خوبی بدست می آورد.