تعداد صفحات: ۴۸ | قابل ویرایش
مقدمه
شهر الکترونیک حاصل توسعه فناوری‌های اطلاعاتی و ارتباطی و در واقع موج سوم است. اجلاس جهانی سران درباره جامعه اطلاعاتی که تاکنون دوبار(ژنو ۲۰۰۳وتونس۲۰۰۵) بمنظور تحقق جامعه اطلاعاتی جهانی برگزار شده است. شهرهای الکترونیکی را که بخشی از جامعه اطلاعاتی را می‌سازند، شامل شده است.
شهرهای الکترونیکی نرم افزار و سخت افزار مورد نیاز را برای دسترس شهروندان در تمامی اوقات شبانه روز به پایگاه‌های داده خدمات دولتی وبخش خصوصی بر روی اینترنت فراهم می‌آورند. ایجاد شهر الکترونیک تاثیرات بسیار سودمندی را در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برای اداره شهر و شهروندان به دنبال خواهد داشت.
بیان مساله و ضرورت تحقیق
در دهه‌های اخیر تحول عمیقی درسازماندهی نیروی کار، مبنای اقتصادی، قواعد سیاسی و حتی ماهیت خاص جوامع کشورهای صنعتی پدید آمده است. اطلاعات در این جوامع به عنصر حیاتی تبدیل شده است. این اتکاء روز افزون بر فعالیت‌هایی که مستقیماً با تولید، توزیع و کاربرد اطلاعات مرتبط است سبب گردیده است که بسیاری از کشورهای صنعتی جهان را جامعه اطلاعاتی بخوانند.
گذر از جوامع سنتی وصنعتی قدیم به جوامع اطلاعاتی مستلزم تغییرات بنیادی چشمگیری درساختار جوامع است. در جامعه اطلاعاتی شهرها با توجه عمق وظایف و پیچیدگی‌های روابط اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی عصر تعاملی حاضر در جامعه اطلاعاتی از اهمیتی دوچندان برخوردارند.
درشهرهای سنتی بخش عمده‌ای ازوقت شهروندان صرف انجام فعالیتهای تکراری و غیر مفید میشود. انتظار درصف‌ها، پیمودن مسافت‌های طولانی برای خرید کالا و دریافت خدمات، معطل شدن در ترافیک‌های سنگین تنهابخشی ازاتلاف وقت درشهرهای سنتی است.
دریک شهر الکترونیک تمام فعالیتهای فوق الذکر از طریق یک وب سایت انجام می گیرد. از طریق این وب سایت می‌توان به تمام نقاط شهر دسترسی داشت و در کمتر از چند دقیقه به هر گونه اطلاعاتی دسترسی پیدا کرد و به آسانترین روش ممکن کارهای روزمره اداری و بانکی و سایرکارها را انجام داد.
شهر الکترونیک
شهر الکترونیک ازخاستگاه‌های مدیران شهری و شهروندان در عرضه کردن و مورد استفاده قرار دادن خدمات شهری است. شهر الکترونیک عبارت از شهری است که اداره امور شهروندان شامل خدمات و سرویس‌های دولتی و سازمانهای بخش خصوصی بصورت بر خط (online) و بطور شبانه روزی،در هفت روز هفته با کیفیت و ضریب ایمنی بالا با استفاده از ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات و کاربردهای آن انجام میشود. یا به عبارت دیگر می‌توان گفت در شهر الکترونیکی تمام خدمات موردنیاز ساکنان از طریق شبکه‌های اطلاع رسانی تامین میشود. به این ترتیب دیگر نیازی به حرکت فیزیکی شهروندان برای دسترسی به خدمات دولت و نهادهای خصوصی نیست.
دراین شهر الکترونیکی ادارات دیجیتالی جایگزین ادارات فیزیکی می‌شوند و سازمان‌ها و دستگاه‌هایی همچون شهرداری، حمل و نقل عمومی، سازمان آب منطقه‌ای بیشتر خدمات خود را به صورت مجازی یا با استفاده از امکاناتی که ITC در اختیار آنان قرار می‌دهد به مشترکین و مشتریان خود ارایه میدهند. در شهر الکترونیک علاوه بر این‌که شهروندان درشهر مجازی و در وزارتخانه‌ها و سازمانهای الکترونیک حرکت می‌کنند، قادرند خدمات جاری خود همچون خریدهای روزمره را از طریق شبکه انجام دهند.
محتوای الکترونیکی
این مولفه اصلی ترین بخش از اجرای آموزش الکترونیکی است و عمدتاً به محتوایی اطلاق میگردد که با الهام (یاحتی کپی سازی) از آموزش های سنتی تولید و ارایه میگردد. در آموزش های سنتی محتوای آموزشی یا به شکل متن چاپی کتاب، جزوه مشابه آن بوده و یا بصورت تدریس معلم در کلاس ارایه می شود.
در آموزش الکترونیکی محتوای چاپی بصورت دیجیتالی تغییر شکل داده ودر قالبهایی از قبیل فایلهای PDF، ebook یا مشابه آنها ارایه می شود.
درمواردی نیز که باید کلاسهای درسی را به محتوای الکترونیکی تبدیل نماییم، معمولاً معلم را به استودیوی ضبط برده وتدریس سنتی درس وی را ضبط و با استفاده از ابزارهای نرم افزاری و امکانات صوتی وتصویری به قطعات آموزشی کوچک بنام SCO یاماژول یاهرعنوان دیگر تبدیل و از طریقCD، شبکه یا اینترنت در اختیار مخاطبین قرار میدهند. البته این محتوا می تواند متناسب با اهداف آموزشی مورد نظر از اجزاء و امکانات دیگر از قبیل انیمیشن، صوت، تصویر، فیلم یا غیر از آن نیز استفاده نماید.
ارتباطات سنکرون یا آنلاین
این بخش که در بسیاری از موارد به عنوان جایگزین محتوای الکترونیکی و گاهی نیز به منظور مکمل یا رفع اشکال برای محتوای آموزشی تولید شده قبلی استفاده میشود، شکل و قالب کلاس های سنتی را داشته و به صورت اینترنتی و همزمان برگزار می گردد.
معلم و یادگیرنده از محل های دسترسی شخصی خود در ساعتی مشخص به محیط نرم افزاری ملحق شده وباامکانات صوت،چت واحتمالا تصویر(البته هنوز پهنای باند ارتباطی در ایران برای تصویر کافی نیست) با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. این نوع ارتباط که به صورت زنده اجراء میشود، احساس حضوردرکلاس واقعی را بیشتر به مخاطبین داده و ازمنظر روانشناختی اثربخشی بشتری دارد. به عبارت دیگر در این بخش یک کلاس سنتی در فضای مجازی شبیه سازی می شود.
منابع
- بازگشا، غلامرضا، ۱۳۸۴، «محدودیت‌های بی شمار تجارت الکترونیک در ایران»، ماهنامه مدیریت دانش سازمانی، سال دوم، شماره پانزدهم.
- ببی، ارل، ۱۳۸۵، روشهای تحقیق در علوم اجتماعی (جلد دوم)، ترجمه رضا فاضل، انتشارات سمت.
- جلالی، علی اکبر، ۱۳۸۲، شهر الکترونیک، انتشارات دانشگاه علم و صنعت ایران.
- قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران.
- دبیرخانه شورای عالی اطلاع رسانی، ۱۳۸۴، دولت الکترونیک، انتشارات گل واژه.
- شاه پری، علیرضا، ۱۳۸۳، دولت الکترونیک، انتشارات مدیریت.
