تحقیق حقوق ورزشی

تعداد صفحات: ۴۸ | قابل ویرایش

فهرست مطالب

عنوان :                                                                                       صفحه :

مقدمه  ……………………………………..   ۰

حقوق ورزشی …………………………………. ۱

شناخت حقوق ورزشی…………………………….. ۵

تاریخچه ……………………………………. ۷

مسئولیت های قانونی در ورزش …………………… ۸

تعریف مسئولیت ………………………………. ۱۰

مفهوم عملیات ورزشی از دیدگاه حقوق جزا …………. ۱۱

نقش مقررات ورزشی درمسئولیت جزایی ورزشکاران …….. ۱۴

قواعد عمومی ………………………………… ۱۸

رعایت نکردن اصول آموزشی موجب مسئولیت قانونی است ( اصل اطمینان از سلامتی ) …………………………………………. ۲۱

وظیفه معلم ورزش در آموزش خلاصه نمی شود …………. ۲۵

ایمنی تجهیزات و لوازم عمومی ورزش ……………… ۳۴

توصیه های ایمنی برای اماکن ورزشی ……………… ۳۵

بیمه حوادث در ورزش ………………………….. ۳۹

اقدامات حقوقی مدیران ورزشی پس از وقوع حادثه ……. ۴۰

تفاوت یک معلم ورزش با سایر معلم ها ……………. ۴۲

فرم گزارش حادثه …………………………….. ۴۳

نتیجه گیری …………………………………. ۴۴

منابع ……………………………………… ۴۵

مقدمه

مشاهدۀ حوادث ناشی از عملیات ورزشی ، سوانح محیطی ، ارتکاب جرائم بر علیه ورزشکاران و مدیریت ها،محکومیت به مجازات های مختلف و بالاخره صدمات و ضایعاتی که بر پیکر جامعه ورزش وارد می گردید نشان  می داد  که یکی از مهم ترین علل بروز این وقایع فقدان آگاهی های حقوقی جامعه ورزش است و در نهایت اندیشه بهره وری از علم حقوق را بارورتر می نمود.

امید که مطالعه مطالب حقوق ورزشی در حفظ سلامتی جسم و روان معلمان و دانش آموزان مفید واقع گردد.

حقوق ورزشی

قراردادن ورزش در ردیف آموزش و پرورش و آموزش عالی نشان می‌دهد که از دیدگاه قانون‌اساسی، ورزش یک نهاد فرهنگی برای نیل به هدف تربیت انسان موردنظر نظام است و نه یک نهاد مادی و مجموعه‌ای از حرکات بدنی.

• منابع حقوق: قواعد حقوقی فرآیند نیروها و قدرت‌های مختلفی است که در هر جامعه وجود دارد. به این نیروها اصطلاحاً منابع حقوق گفته می‌شود. نقش هر یک از این نیروها در هر کشور متفاوت است.
  ●منابع حقوق عبارت‌اند از: قانون، عرف، رویه قضائی، و عقاید علما.
• قانون: از نظر سلسله مراتب به قانون اساسی و قانون عادی تقسیم می‌شود.

▪قانون‌اساسی: که توسط مجلس‌خبرگان و با تشریفات ویژه‌ای وضع و یا تغییر پیدا می‌کند، از نظر اعتبار در بالاترین سطح قوانین و مقررات مملکتی قرار دارد و از همین‌رو است که واژه اساسی پس از قانون به‌کار رفته و به‌جای واژه (ماده)که در قوانین عادی استعمال شده در قانون اساسی از کلمه (اصل) بهره گرفته‌اند. قانون‌اساسی مهمترین سند حقوقی کشور است و هیچ قانون، مقررات و یا نهادی در کشور مشروعین نخواهد داشت مگر این‌که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم مشروعیت خود را از قانون‌اساسی گرفته باشد.

قانون اساسی متشکل از مجموع قواعد و مقررات کلی است که شکل حکومت و سازمان عالی قوای سه‌گانه و ارتباط آنها را با یکدیگر و حقوق و آزادی‌های افراد را در مقابل دولت مشخص می‌نماید. به‌عبارت دیگر قانون اساسی از یک‌سو حدود آزادی‌های فرد را در برابر عملکرد قدرت و از سوی دیگر حد و مرز اعمال تشکلات حاک را در برخورد با حوزه فردی رسم می‌نماید.

در قانون‌اساسی، اصول متعددی به شرایط لازم برای تصویب قانون عادی اختصاص یافته است. به موجب اصل ۵۸ مرجع صالح برای تصویب قانون عادی مجلس شورای اسلامی است. اصل ۹۴ قانون‌اساسی مقرر می‌دارد که کلیه مصوبات مجلس‌شورای‌اسلامی باید به شورای نگهبان فرستاده شود.

شناخت حقوق ورزشی

حقوق ورزشی یا حقوق ورزش یکی از گرایش‌های علم حقوق است که به بررسی حقوقی حوادث در ورزش می‌پردازد. واژه ورزش در این اصطلاح دارای مفهوم وسیعی است و عملیات و فعالیت‌های ورزشی قهرمانی، جزئی از این مجموعه است.

به‌طور کلی می‌توان گفت که منظور از حوادث ورزشی تمامی جرایم و شبه‌جرایمی است که توسط ورزشکاران، معلمین، مربیان، مدیران، تماشاگران، سازندگان و تولیدکنندگان لوازم و تجهیزات و امثال آنها به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در رابطه با ورزش انجام می‌گیرد.

موضوع این وقایع ممکن است سلامتی، جان، اموال، حیثیت، شرافت و سایر حقوق قانونی اشخاصی باشند که در محدوده ورزش به نحوی حضور دارند. گستره کمی و کیفی موضوع‌های فوق به وضوح اهمیت این رشته را آشکار می‌سازد و آنگاه که با دقت به جایگاه حیاتی و اساسی ورزش در میان سایر نهادهای اجتماعی توجه شود ضرورت آگاهی از محتوای این رشته برای نظام قضائی کشور و به‌ویژه همه کسانی که به نحوی در اداره امور ورزش مداخله دارند روشن‌تر می‌گردد.

بر همین اساس و به‌رغم حقوقی بودن زمینه بحث، سعی شده است که مخاطب بیش از آنکه جامعهٔ حقوقی کشور باشد دانشجویان رشته تربیت بدنی، معلمین ورزش، مربیان، مدیران اماکن ورزشی و مدیران سازمان‌های ورزشی کشور و به‌طور کلی جامعه ورزش باشد تا به این ترتیب امکان تحقق اهداف، آسان‌تر، سریع‌تر و عملی‌تر فراهم آید.

اهداف: موضوع حقوق ورزشی تمامی تخلفاتی است که در عرصه ورزش واقع و به نحوی به حقوق دیگران لطمه وارد می‌آورد.

مسؤولیت های قانونی در ورزش

فعالیت های ورزش و محیط های مربوط به آن هریک به دلایل خاص همواره با وقایع و حوادث گوناگون روبرو بوده اند این حوادث از کم اهمیت ترین جرائم از جمله توهین و ضرب و جرح شروع و تا حادترین نوع آنها مانند تجاوز به عنف ، نقص و عضو و قتل ادامه داشته است.

عدم اطلاع از جامعۀ ورزشی از پیامدهای قانونی تخلفات و جرائم واقع در محیط های ورزشی به دلیل فقدان آموزش و نیز موجود نبودن مجموعه های مدونی که متضمن نوع جرائم ورزشی و مجازات های آنها باشد، بر گسترش کمی و کیفی خلاف کاری ها همواره افزوده است.

ورزشکاران عموماً بر این تصورند که اعمال خلاف آنها در فعالیت های ورزشی نهایتاً تنبیهات انضباطی را در پی خواهد داشت و مرجع تصمیم گیری را کمیسیون های قضایی هیأت ها، فدراسیون ها و یا مدیران ، می دانند و گسترۀ   آگاهی های مربیان ، داوران ، سرپرستان و مدیران ورزشی نیز چه در باب مسؤولیت های خود و چه در مورد ورزشکاران معمولاً بیش از این نیست.

این نقیصه را باید با ارتقاء سطح آگاهی جامعۀ ورزش از مسؤولیت هایی که قانون در رابطه با تخلفات آنان در ورزش برای آنها مشخص نموده است ، بر طرف ساخت و این مهم را با ارائه درس حقوق ورزش یا مسؤولیت های قانونی در ورزش باید به انجام رسانید . تا با تکیه بر این آگاهی ها از بروز حوادث جبران ناپذیر بر جسم و روح ورزشکار و جامعۀ ورزش نیز جلوگیری کرد.

موقعیت و مقام ورزش در قانون اساسی

« قانون اساسی به مجموعه قواعدی اطلاق می شود که مبین نهادهای فرهنگی ، اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی جامعۀ ایران بر اساس اصول و ضوابط اسلامی است» و به بیان دیگر مجموعۀ قواعدی که شکل حکومت ، اختیارات قوای مملکت ، حقوق افراد جامعه و آزادی آنها و به طور کلی خطوط کلی یک کشور را تعیین و ترسیم می نماید قانون اساسی نام دارد .

قانون اساسی بالاترین مقام ومنزلت را در بین کلیه قواعد و مقررات داراست و سایر قوانین و مقررات عادی باید از آن تبعیت نمایند و مغایرتی نداشته باشند وگرنه وجاهت قانونی نخواهد داشت.

بنابراین دقت در تعریف قانون اساسی نشان می دهد که این قانون صرفاً اصول کلی مملکت را مشخص می سازد و امور عادی و کم اهمیت تر را باید در قوانین عادی و آئین نامه ها و بخشنامه ها جستجو نمود و به عبارت دیگر هر امر مهم مملکتی ریشه در قانون اساسی دارد و به همین دلیل است که تربیت بدنی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران از جایگاه ویژه و والایی برخوردار است و این توجه و عنایت تدوین کنندگان قانون اساسی به تربیت بدنی مبین بینش گسترده و واقع بینانه آنها بوده است. به ویژه که آن نه فقط تصریح به تربیت بدنی در قانون اساسی آشکار است بلکه این تصریح در اولین فصل و در صدر اصول کلی مشهود می باشد و در عرض آموزش وپرورش و مقدم بر آموزش عالی است.

مطالعۀ حقوق ورزش ، به جامعۀ ورزش می آموزد که چگونه باید در فعالیت های ورزشی مشارکت نمود تا حوادث ناشی از آن ، مسؤولیت های قانونی را که نهایتاً به مجازات ، محرومیت از حقوق اجتماعی و جبران ضرر و زیان منتهی می شود متوجه آنها نسازد.

منابع‌

۱- نشریه ماهانه اداره کل تربیت بدنی دختران ( ویژه نامه طرح جامع معلمان ) ریور ورزشی

۲- سایت جامع اطلاع رسانی آفتاب به آدرس www.aftab.ir

۳- سایت جامع اطلاع رسانی دانشنامه رشد به آدرس : www.daneshnameh.roshd.ir

۴- مجله رشد تربیت بدنی – پائیز ۱۳۸۵.