مقاله تجزیه و تحلیل مهارتهای پیچیده ورزشی

تعداد صفحات: ۶۵ | قابل ویرایش

تجزیه و تحلیل مهارتهای پیچیده ورزشی

یک توصیف سیستماتیک تقریباً از همه رشته‌های ورزشی المپیک، خواننده را با اطلاعات جدیدی در رشته ورزشی مورد علاقه‌اش آشنا می‌کند. در صورتی که اطلاعات بیشتری مورد نیاز باشد توضیحات قبلی در مورد عضلات یا تجزیه و تحلیل حرکات تنه و اندامهای انتهایی می‌تواند سودمند باشد.

تصاویر در مورد عضله‌هایی که به حرکت ویژه مربوط است، محدود می‌باشد و حرکات ورزشی ویژه در اوج انقباض عضلانی ترسیم شده‌اند (که به صورت قرمز نشان داده شده‌اند).

از آنجا که مسابقات دو و ومیدانی به عنوان پایه و مبنای بسیاری از مسابقات ورزشی است و به لحاظ اینکه اصول و حرکاتی که مختص رشته‌های دو و میدانی است، به طور مستقیم یا با کمی تغییر در اکثر دیگر مسابقات ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد لذا این مسابقات به صورت جزئی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

عضله‌های فعال در مرحله نوسان

مرحله نوسان عقبی: مرحله نوسان پای متحرک، هنگامی شروع می‌شود که پای عقب از زمین  جدا می‌شود، این عمل مقدمتاً با استفاده از عضله سه سر ساقی انجام می‌شود. این جدا شدن از زمین سبب برقراری عمل اهرمی پای حمایت کننده جلویی می‌شود. در خلال مرحله نوسان خلفی، انقباض عضله‌های ورکی تحتانی، نیز در خلال مرحله حمایت جلویی و عقبی ادامه می‌یابد.

این مرحله منجر به خم شدن زانوی پایی می‌شود که به زودی باید وزن بدن را حمل کند (به قسمت b شکل ۱ ـ ۵ مراجعه شود). در حالی که ران وضعیت عمودی را در خلال مرحله تاب عقبی به وسیله نیروی ثقل حفظ کرده است، ساق پا به وسیله عضلات ورکی تحتانی، مقدار کمی در جهت حرکت تاب بالا می‌آید، این تاب به طرف جلوی پا به وسیله دورسی اکتنشن همزمان پا در مفصل فوقانی مچ همراه است (عمدتاً به وسیله عضله درشت‌نی قدامی).

مرحله نوسان  جلویی: همچنان که مفصل ران زیادتر خم می‌شود (بالا آمدن ران) به وسیله انقباض عضله‌های راست‌ رانی، سوئز خاصره‌ای، کشنده پهن نیام و عضله‌ها دیگر (به قسمت c شکل ۱ ـ ۵ مراجعه شود)، عضله‌های ورک تحتانی به طور زیادی کشیده می‌شوند.

نتیجه آن افزایش خم شدن زانوست که همراه با افزایش بالا رفتن ران است، این حرکت غیرفعال، قرارگیری صحیح پا را روی زمین به دنبال دارد. در انتهای مرحله نوسان به طرف جلو، باز شدن زانو انجام می‌شود، در راه رفتن آرام و گامهای کوتاه، باز شدن زانوی پا صرفاً  به وسیله نیروی ثقل انجام می‌شود. در راه رفتن سریع و گامهای بلند، این باز شدن نیاز به شرکت عضله چهار سر رانی دارد.

استارت و دو سرعت

با وجودی که در استارت، در وضعیت استقرار، دستها مقداری تکیه‌گاه ایجاد می‌کنند و تاب متناقش جانبی دستها در خلال دویدن کمک می‌کند، با این حال نیروی حرکت به طرف جلو به وسیله ساختار عضلانی اندام تحتانی ایجاد می‌شود، به این دلیل توضیحات بعدی این موضوع را روشن می‌کند.

وضعیت استقرار عضله‌های دویدن را از قبل دچار کشش می‌کند و آنها را در زاویه مطلوب تحت تأثیر قرار می‌دهد، مهمترین مورد جهت کشش عضله سه سر، ساقی است که به واسطه فشار نیرومند پاشنه در مقابل تخته استارت به طور مؤثری ایجاد می‌شود، این وضعیت نیروی جدا شدن و شتاب اولیه را افزایش می‌دهد. به طوری که به واسطه این خاصیت تمام نیروی پا در مقابل کل تخته استارت به کار گرفته می‌شود (شکل ۲ ـ ۵).

شلیک تپانچه استارت، ماشه باز شدن پای جلویی استارت را می‌کشد، که این به وسیله باز شدن همزمان مفصل ران و زانو و همچنین مرحله نهایی پالمار فلکشن به وسیله عضله سه سر ساقی صورت می‌پذیرد.

پرش سه گام

ساختار عضلانی که عملکرد لی‌لی، گام و پرش سه‌گام تعیین می‌کند در ارتباط دقیق با عضله‌های استفاده شده در پرش طول است و به هر صورت،  فرود دو بخش میانی، به قدرتمندی عضلاتی نیاز دارد که مفصل ران و ران را ثابت کند و از انحراف لگن به طرف جلو خودداری کند.

در لحظه فرود، (تصویر ۵ ـ ۵ قسمت a، b) عضله‌های پرش به روش ضد دینامیک عمل می‌کنند. مثلاً آنها اثرهای اضافی پرش و آرامش را خنثی می‌کنند. این وضعیت به وسیله یک عمل پویای مثبت عضلات دنبال می‌شود (تصویر ۵ ـ ۵ قسمت c). مثلاً انها منقبض می‌شوند.

این ترکیب نیاز به انجام تمرینات ویژه دارد (پرشهای چندگانه مکرر، پریدن از بلندی و غیره) در زمان مشابه، عضله‌های مفصل ران همچنین باید پا را ثابت کنند.

انجام تمرینهای ویژه برای قدرتمند کردن نزدیک‌کننده‌ها و دور کننده‌ها در تمرینهای بدنسازی معمول بیشتر ضروری است و می‌تواند به وسیله تمرینهایی مانند بلند کردن جانبی تنه هنگامی که فرد با پاهای خمیده دراز کشیده یا بالا بردن پاها با تنه خمیده (تمرینهای دور کننده) انجام شود.