تحقیق بررسی نقاط قوت و ضعف یک منطقه شهری و ارائه یک طرح پیشنهادی برای برطرف کردن مشکلات مربوط به فاضلاب مناسب، کمبود معابر و خیابان های مناسب و آسفالت نامناسب

تعداد صفحات: ۷۱ | قابل ویرایش

مقدمه

برنامه ریزی شهری را می توان هنر شکل دادن ، هدایت و رشد طبیعی و رفع مشکلات چند جانبه ی شهرها دانست . خط مشی که به موجب آنها ساختمانها ، تأسیسات زیر بنایی و … ایجاد می گردد تا پاسخگویی نیازهای جامعه شهری بوده و شرایط مطلوب  و مناسبی را برای زندگی فراهم آورد.

بعد از انقلاب صنعتی در جهان و توسعه شهرها که باعث بروز مسائل ومشکلات زیاد در ظهرها شد ، در اینز مان شهرسازان به این فکر افتادند که توسعه شهرها را به طریق کنترل نمایند که طرحهایمختلف شهری به همین منظور در کشورهای اروپایی  تهیه و اجرا شد.

در همین راستادر سال ۱۳۴۴  اولین طرح  شهر اهواز تصویب شد . ولی این شهر تا سال ۱۳۶۵  فاقد مطالعات کلی شهری بخصوص حمل و نقل بود . در این دوره بود ه طرحهای جامع توسط مهندسین مشاورز اندیشکار آغاز شد و به مرحله اجرا در آمد.

طرح مسئله

 از جمله مشکلاتی که در شهرها مخصوصاً شهرهای بزرگ  نظیر اهواز  با آنمواجه هستند ،کمبود معابر شبکه بندی صحیح خیابانها ، کمبود و یا عدم وجود شبکه های فاضلاب و … می باشد که همین امر باعث ایجاد بهداشت بد و مشکل در حمل و نقل و ترافیک و … می شود که باید برنامه ریزی هایی ( برنامه ریزی جامع شهری ) در منطقه ایجاد کرد.

این برنامه ریزی ها دارای فرایند و فنون خاصی می باشد و از طرفی بین آن و برنامه ریزی کاربری اراضی رابطه ای متقابل و تنگاتنگ برقرار است  . شهر اهواز با توجه به موقعیت استراتژیک خود و نیز با توجه به نقش های مختلفی که در زمینه های کشاورزی ، صنعتی ، صنایع نفت ، اداری و دانشگاهی و …  عهده دار بوده  مورد  توجه  خاص برنامه ریزان در نواحی مختلف برنامه ریزی قرار گرفته است.

به دلیل وجود جنگ ، متحمل تغییرا وسیعی در ساختار کالبدی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی خود گردیده است . و به جرأت می توان گفت که سهم برنامه ریزی شهری در بخش های مختلف بسیار ناچیز بوده است. در نتیجه می خواهیم به بیان طرحها ، مشکلات ، نقاط ضعف و  قدرت منطقه مورد نظر ، ( منبع آب ) بپردازیم.

موقعیت شهر اهواز

 شهرستان اهواز بین ۴۸ درجه تا ۴۹ درجهو ۲۹ دققیه  طول شرقی از نصف النهار گرینویچ و بین ۳۰ درجه و ۴۵ دقیقه تا ۳۲ درجه عرض شمالی  از خط استوا قرار گرفته  است . این شهرسان با مساحت ۷۸۴۸ کیلومتر مربع  از طرف شمال به شهرستانهای شوشتر ، دزفول ، شوش و از مشرق به شهرستان رامهرمز  از مغرب به شهرستان دشت آزادگان و از طرف جنوب به شهرستانهای خرمشهر و شادگان و بندر ماهشهر مجدود است.  اهوا در زمین مسطحی  در طرفین رودخانه کارون به ارتفاع ۱۸ متر از سطح دریا بنا شده است .

فاصله این شهر تا شهرکرد ۸۷۲ کیلومتر ، خرم آباد ۳۹۰ کیلومتر ، یاسوج ۴۵۴ کیلومتر ، ایلام ۵۱۵ کیلومتر ، تهرات ۸۸۱ کیلومتر ، بوشهر ۶۲۶ کیلومتر ، و تا خسروی ( مرز عراق ) ۱۳۰ کیلومتر می باشد.

وجه تسمیه و پیشینه تاریخی اهواز

 اهواز جمع عربی کلمه هوز  است که فقط به یک قبیله ساکن در اینناحیه اطلاق می شود و ایرانیان تحت نام سوزیان آن را به عنوان ایالتی برای تعیین ناحیه قدیم ایلام به کار بردند  و اکنون به کرسی ایالات خوزستان گفته میشود.

بانی و تاریخ بنای شهر اهواز بدرستی معلوم نیست ، اما از قرائن بر می آید که عیلامیان به احداث اهواز همت گماشتند زیرا در روزگار  عیلامیان شهر در حدود اهواز به نام «‌اکسین »  بنا گردید. اهواز یا « هرمزد اردشیر »  کرسی استان خوزستان بود . در اصل هرمزد اردشیر نام داشت.

پس از آن به سوق الاهواز  و در اواخر عهد قاجاریه و دوران حکومت ناصر الدین شاه به نام ناصری مرسوم بود . اهواز را بعضی با شهر « اگنیس » که استرابون از ان نام برده منطبق دانسته اند لیکن احتمال دارد که اهواز در محل شهر قدیم « تاریانا »  که نئارخوس سردار اسکندر در مسافرت خو به خلیج فارس در کنار آن لنگر انداخته قرار گرفته باشد. و اردشیر اول ساسانی تاریانا را از نو بنا کرد و آن را هرمزد اردشیر نام نهاد. در عصر ساسانیان این  شهر علاوه برنامهای مذکور بهنام « رام شهر »  وئ شهر رام نامیده می شد.