تعداد صفحات: ۴۳ | قابل ویرایش
فهرست مطالب
مقدمه. ۱
چکیده. ۴
بخش اول
بررسی کلی مطبوعات.. ۸
فصل اول :قانون مطبوعات.. ۹
گفتار اول:تعریف مطبوعات.. ۹
فصل دوم
رسالت مطبوعات در قوانین.. ۱۳
فصل سوم: هیات منصفه. ۱۵
فصل چهارم:جایگاه مطبوعات در انتظام جامعه. ۱۸
فصل پنجم : مطبوعات و نیاز جامعه. ۱۹
فصل ششم:جرایم. ۲۰
بخش دوم :حقوق مطبوعات.. ۲۴
بخش دوم:حقوق مطبوعات.. ۲۵
فصل اول :
مطبوعات و قوه قضائیه. ۲۶
فصل دوم
اصل آزادی مطبوعات.. ۲۷
گفتار اول:حقوق و حدود مطبوعات.. ۲۹
گفتار دوم: مفهوم آزادی مطبوعات.. ۳۱
گفتار سوم: استثناهای آزادی مطبوعات.. ۳۲
بند اول :سانسور و تعریف آن. ۳۳
فصل سوم: نظام حقوقی حاکم بر قوانین مطبوعات ایران. ۳۵
فصل چهارم: انتقاد در مطبوعات.. ۳۶
فصل پنجم:بررسی تطبیقی حقوق مطبوعات.. ۳۸
نتیجه گیری…………………………………………………………………………………………………………………………..۳۹
منابع………………………………………………………………………………………………………………………………….۴۲
چکیده
طبق ماده۱قانون مطبوعات :مطبوعات در این قانون عبارتند از نشریاتی که بطور منظم با نام ثابت و تاریخ و شماره ردیف در زمینه‌های گوناگون خبری،انتقادی اجتماعی، سیاسی،اقتصادی، کشاورزی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر اینها منتشر می‌شوند.
تبصره:انتشار فوق‌العاده اختصاص به نشریه‌ای دارد که به طور مرتب انتشار می‌یابد.
حقوق مطبوعات
ماده۳:مطبوعات حق دارند نظرات، انتقادات سازنده، پیشنهادها، توضیحات مردم و مسئولین را با رعایت موازین اسلامی و مصالح جامعه درج و به اطلاع عموم برسانند.
تبصره:انتقاد سازنده مشروط به دارا بودن منطق و استدلال و پرهیز از توهین، تحقیر و تخریب می‌باشد.
ماده۴:هیچ مقام دولتی و غیردولتی حق ندارد برای چاپ مطلب یا مقاله‌ای درصدد اعمال فشار بر مطبوعات برآید و یا به سانسور و کنترل نشریات مبادرت کند.
ماده۵:کسب و انتشار اخبار داخلی و خارجی که به منظور افزایش آگاهی عمومی و حفظ مصالح جامعه باشد با رعایت این قانون حق قانونی مطبوعات است.
مقدمه
برای پرداختن به موضوع حقوق مطبوعات و فعالیت آنان می توان دو نکته را بررسی کرد؛
نکته اول : در مورد اصل آزادی بیان و اندیشه در حقوق مطبوعات و بخش دوم نقدی بر قانون مطبوعات به این منظور که آیا آنچه از اصول استنباط می شود در آن قانون رعایت شده یا خیر،در بخش نخست، نه به اعلامیه جهانی حقوق بشر استناد می کنم، نه به مسائل بین المللی مرتبط با این موضوع که با قانون اساسی مخالف است یا مرز ها و محدودیت هایی در کشور ما دارد.
به قانون اساسی تکیه می کنم و آنچه را که به حکم منطق در تفسیر این قانون می توان دریافت کرد. راجع به اصل آزادی بیان که سخن بسیار گفته شده است.
در بند ۱۸ اصل سوم قانون اساسی مطرح شده است؛ «دولت جمهوری اسلامی موظف است برای نیل به اصل دوم تمام اقدامات لازم را در امور زیر به کار برد.»
یکی از آن امور مشارکت عامه مردم در تعیین سرنوشت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی خویش است. بنابراین دولت جمهوری اسلامی موظف است وسیله مشارکت مردم را در این امور سیاسی و فرهنگی فراهم کند. مشارکت مردم چگونه ممکن است؟ بی گمان وقتی که آگاهی پیدا کنند.
تعریف مطبوعات
ماده۱:مطبوعات در این قانون عبارتند از نشریاتی که بطور منظم با نام ثابت و تاریخ و شماره ردیف در زمینه‌های گوناگون خبری،انتقادی اجتماعی، سیاسی،اقتصادی، کشاورزی، فرهنگی، دینی، علمی، فنی، نظامی، هنری، ورزشی و نظایر اینها منتشر می‌شوند.
تبصره:انتشار فوق‌العاده اختصاص به نشریه‌ای دارد که به طور مرتب انتشار می‌یابد.
رسالت مطبوعات
ماده۲:رسالتی که مطبوعات در نظام جمهوری اسلامی بر عهده دارد، عبارتست از:
الف:روشن ساختن افکار عمومی و بالا بردن سطح معلومات و دانش مردم در یک یا چند زمینه مورد اشاره در ماده۱.
ب:پیشبرد اهدافی که در قانون اساسی جمهوری اسلامی بیان شده است.
ج:تلاش برای نفی مرزبندیهای کاذب و تفرقه‌انگیز و قرار ندادن اقشار مختلف جامعه در مقابل یکدیگر، مانند دسته‌بندی مردم براساس نژاد، زبان، رسوم، سنن محلی و …
د:مبارزه با مظاهر فرهنگ استعماری (اسراف، تبذیر، لغو، تجمل پرستی، اشاعه فحشا، و …. و ترویج و تبلیغ فرهنگ اصیل اسلامی و گسترش فضایل اخلاقی.
ذ:حفظ و تحکیم سیاست نه شرق و نه غربی.
تبصره:هریک از مطبوعات باید حداقل در تحقق یکی از موارد فوق‌الذکر سهیم و با موارد دیگر به هیچ وجه در تضاد نبوده و در مسیر جمهوری اسلامی باشد.
حدود مطبوعات
ماده۶:نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی که در این فصل مشخص می‌شوند آزادند:
۱.نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند.
۲.اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکسها و تصاویر و مطالب خلاف عفت عمومی.
۳.تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر.
۴.ایجاد اختلاف مابین اقشار جامعه، به ویژه از طریق طرح مسائل نژادی و قومی.
۵.تحریص و تشویق افراد گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت، حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج.
۶.فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسایل محرمانه، اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، نقشه و استحکامات نظامی، انتشار مذاکرات غیر علنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیر علنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضایی بدون مجوز قانونی.
منابع
- – کاظم معتمدنژاد؛بررسی تطبیقی مبانی حقوق آزادی مطبوعات و مقررات تاسیس و انتشار آنها؛نشر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی؛مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها (خرداد ۱۳۸۷)
- – شیرین عبادی، حقوق ادبی و هنری
- – حسین مهرپور؛ مجموعه نظریات شورای
- – غلامرضا شهری و سروش ستوده جهرمی؛ نظریات اداره حقوقی قوه قضاییه در زمینه مسائل کیفری؛ جلد اول؛ چاپ اول؛ تهران؛
- – جرایم مطبوعاتی؛ پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشگاه تهران؛ ۱۳۷۲
- – حسین ابوترابیان؛ مطبوعات ایران؛ چاپ اول؛ تهران؛ اطلاعات؛ ۱۳۶۶.
