پایان نامه روابط عمومی در ایران و جهان

تعداد صفحات: ۶۹ | قابل ویرایش

فهرست مطالب

تعریف روابط عمومی ۱

فصل اول- اهمیت، نقش و کارکرد روابط عمومی ۲

فصل دوم – انجمن ها و نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی در ایران و جهان ۶

هدف ۷

اهداف انجمن های روابط عمومی ۸

اهداف انجمن های روابط عمومی ۸

انواع روابط عمومی ۱۰

عوامل مؤثر در ارتقاء روابط عمومی ۱۲

انجمن های روابط عمومی در جهان ۱۳

انجمن های بین المللی روابط عمومی ۱۴

تاریخ روابط عمومی در ایران ۱۴

جمع بندی ۱۵

فصل سوم – انجمن ها و مؤسسات و شراکت های بزرگ روابط عمومی در جهان ۱۷

انجمن های جهانی روابط عمومی ۱۸

انجمن جهانی ارتباط گران بازرگانی ۱۸

انجمن های افکار عمومی ۱۹

تاریخچه AAPOR 19

انجمن جهانی افکار عمومی AAPOR 21

قسمت پنجم ۲۳

اکثریت لازم برای مذاکره ۲۳

قسمت ششم ۲۴

قسمت هفتم ۲۴

انجمن اجرایی ۲۴

اعضا ۲۶

انجمن اجرایی و کمیته ها ۲۷

قسمت اول ۲۷

قسمت دوم ۲۷

رای دادن و هدایت تجارت ۳۰

خزانه و سرمایه ۳۱

زبان ۳۱

نمادهای روابط عمومی در ایالات متحده امریکا ۳۱

انجمن روابط عمومی آمریکا ۳۱

روابط عمومی در قاره آسیا ۳۲

روابط عمومی در قاره اروپا ۳۲

روابط عمومی در قاره افریقا ۳۳

فصل چهارم-روابط عمومی سیاره ای ۳۴

روابط عمومی در عصر حاضر ۳۵

جهانی شدن روابط عمومی ۳۵

آینده روابط عمومی ۳۶

جایگاه روابط عمومی در ایران ۳۷

روابط عمومی در هزاره سوم ۳۸

جمع بندی ۴۳

فصل پنجم-مفهوم مدیریت و روابط عمومی ۴۵

مقدمه ۴۶

ویژگی های یک مدیر روابط عمومی اندیشمند ۴۶

کاستی های مدیریت روابط عمومی ۴۸

جمع بندی ۴۹

فصل ششم- کاربرد اینترنت در روابط عمومی ۵۲

پست الکترونیکی ۵۶

مجله الکترونیک ۵۶

برد الکترونیکی ۵۷

تلفن گویا ۵۷

مجله ویدئویی ۵۸

ماهواره ۵۸

نتیجه گیری ۵۹

تعریف روابط عمومی

جی ای گرونیک نظریه پرداز معاصر روابط عمومی را مدیریت ارتباط بین یک سازمان در این رشته و همگان هایی می‌داند که با آن سروکار دارند.

رکس هارلو که از پیشقدمان روابط عمومی در جهان است و تالیفات گوناگونی در این رشته دارد این تعریف را پیشنهاد می‌کند:

روابط عمومی عبارت است از دانشی که بوسیله آن سازمان ها آگاهانه می‌کوشند به مسئولت اجتماعی خویش عمل نمایند تا بتوانند تفاهم و پشتیبانی کسانی را که برای مؤسسه اهمیت دارند بدست آورند.

درواقع روابط عمومی هنری است که به کمک آن می‌توان مؤسسه، سازمان و فرد مورد علاقه و احترام کارمندان، مشتری ها و مردمی که با آن سروکار دارند قرار داد. روابط عمومی بخشی از وظایف مدیریت سازمان است. عملی است ممتد، مداوم و طرح ریزی شده که از طریق آن افراد و سازمان ها می‌کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آنها سروکار دارند بدست آورند.

اهمیت، نقش و کارکرد روابط عمومی

تاکنون در هزاران مقاله-کتاب و سخنرانی در سراسر جهان به تبیین، اهمیت، نقش، هدف و کارکردهای روابط عمومی در جامعه پرداخته شده است و ابعاد گوناگون آن تشریح و تبیین شده است با این وجود بازهم شاهدیم که نویسندگان و اندیشمندان بسیاری علاقه مندند به تفحص در این عرصه بپردازند و در این تلاش امیدوار هستند که شاید اطلاع دیگری به اطلاعات موجود بیفزایند و گامی دیگر در راستای شفاف سازی موضوع بردارند.

تقریبا ۱۰۲ سال از تاسیس روابط عمومی (به مفهوم نوین) در ایالات متحده امریکا و ۴۹ سال در ایران گذشته است. روابط عمومی در غرب محصول نیاز ذاتی جامعه و در ایران مهمانی ناخوانده بوده و هست. چرا این مهمن هنوز مورد پذیرش قرار نگرفته؟ شاید یکی از عمده ترین علت هایش نامناسب بودن شرایط اجتماعی، نا آمادگی جامعه برای پذیرایی از یک پدیده نوین و نبود الزام ها و شروطی است که استقرار و حیات این پدیده را غیرممکن می‌سازد. داشتن روابط عمومی، نگرش، گرایش، حیات، منش و رفتار و سرانجام فرهنگ، هنجارها و ارزشهای خود را طلب می‌کند.

هدف روابط عمومی میانجی گری منصفانه میان مؤسسه و مخاطبان است. وساطت میان کسانی که می‌خواهند کالا و خدماتی را بفروشند و آنانی که مایلند آنها را خریداری کنند.

اهداف انجمن های روابط عمومی

همگان و افکار عمومی را از فلسفه وجودی، ضرورت، نقش، اهمیت و فعالیت روابط عمومی آگاه کرده و برای آن مقبولیت و شناخت عامه جستجو می‌نماید.

زمینه ها و شرایط مناسب توسعه و پیشرفت آن را جستجو کرده و راههای ارتقاء و تکامل آن را بیابند.

با رسانه ها و افکار عمومی مشکلات و مسائل روابط عمومی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند و در پی دریافت راه حل آنان برآیند.

در مقابل انتقادات و ایرادهای مطرح شده از سوی محافل –مجامع- اشخاص و سازمان ها از رشته حرفه روابط عمومی به طور منطقی و مستند به دفاع برخیزند.

با تولید اطلاعات محافل، مجامع و همگان را در زمینه همه جنبه های روابط عمومی تغذیه اطلاعاتی نمایند.

معیارها و استانداردهای حرفه ای را ارائه داده و بطور مستمر سعی در ارتقاء آنها نمایند.

زمینه های اجرای دوره های آموزشی و توسعه ادبیات روابط عمومی را فراهم نمایند.

معیار حداقل های ورد به شغل و حرفه روابط عمومی را تعیین نمایند.

انواع روابط عمومی

روابط عمومی توجیه گر- تبیین گر- تحلیل گر

روابط عمومی را می‌توان از نظر معیار اثرگذاری و سودمندی و میزان کارآیی و مفید بودن و یاری رساندن به مدیریت سازمان و تسریع تسهیل و در جهت اهداف آن و اجرای برنامه ها به روابط عمومی توجیه گر، روابط عمومی تبیین گر و روابط عمومی تحلیل گر طبقه بندی کرد.

در فضای اجتماعی و فرهنگی مناسب، فرهنگ مدیریتی مطلوب و مبتنی بر شایسته سالاری و به شرط متخصص بودن و کارشناس بودن مدیر بخش روابط عمومی امکان تولید روابط عمومی تحلیل گر فراهم می‌شود. روابط عمومی تحلیل گر یک روابط عمومی کارآمد مطمئن است این روابط عمومی با توجه به فلسفه وجودی سازمان اهداف اصلی و فرعی آن و امور حرکت می‌کند. روابط عمومی تحلیل گر دارای برنامه ادواری منظم، روزانه- هفتگی، ماهیانه، فصلی و سالانه است. برای روبرویی با بحران ها و چالش ها که ناگهان و خارج از اراده حادث می‌شود دارای طرح های معینی است.

عوامل مؤثر در ارتقاء روابط عمومی

امکان توسعه و پیشبرد روابط عمومی در هر جامعه و ارتقاء به سطح روابط عمومی تحلیل گر وجود این عوامل زیربنایی است:

وضعیت مناسب سیاسی و اجتماعی و فرهنگ مدیریتی مبتنی بر شایسته سالاری.

مراکز آموزش عالی روابط عمومی مرتبط و متعادل با فضای علمی کار روابط عمومی.

ادبیات قوی روابط عمومی و ارتباطات

نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی فعال

نشریات تخصصی روابط عمومی

وجود بخشهای دولتی حمایت کننده و روابط عمومی

عامل نخست یعنی وضعیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مساعد و فرهنگ مدیریتی شایسته سالار و حقیقت چهارچوب و روند سایر عوامل را شکل می‌دهد و در حقیقت تنها وجود مراکز آموزش عالی و روابط عمومی نمی تواند دلیلی بر ترتیب نیروی انسانی روابط عمومی تحلیل گر باشد.

این مراکز نامناسب کارکردهای خاص خود را دارند و خروجی‌های آنها فارغ از حداقل ویژگیهای کار در یک محیط روابط عمومی تحلیل گر می‌باشد و یا در شرایط نه چندان مساعد نه اینکه ادبیات روابط عمومی وجود ندارد بلکه در این شرایط ادبیات روابط عمومی خاص خویش تولید می‌شود که ویژگیهای خویش را داراست از جمله کلی گویی در کتاب ها و جزوات آموزشی، عدم وجود تحلیل های دقیق و راهبردهای علمی در آنها، پراکندگی و عدم انسجام موضوعی، عدم وجود مطالعات موردی از کتابها و جزوات و در نهایت عدم گیرایی و جذابیت آنها، نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی در شرایط نامساعد ممکن است بر گردهمایی های محفلی و ناکارایی تبدیل شوند که تنها دارای فعالیت های نمایشی، مقطعی و موردی و غیر مؤثر باشند و هیچ گونه سهمی در توسعه آن ایفا ننمایند.